Menpe

Inoiz ez zaizue gertatu argindar matxura izatea herri osoan neguko gau batean, lanetik bueltan zatoztela, afaltzeke? Atariraino iritsi, eta nola igo bosgarren solairura argi barik? Ezin! Lortuz gero (telefonoaren pantailaz edo automobileko linternaz), zelan prestatu afaria, sutegi osoa elektrikoa da, barren?! Gainera, negua denez, hotz dago, baina uraren termoa eta berogailua sareari entxufatu gabe ez dabiltza! Nola iraun bizirik?

Holakoetan konturatzen gara zein garrantzitsuak diren egunerokoan erreparatu gabe erabiltzen ditugun gailuak. Morrontza hori gero eta zabalagoa da eta beste zerbitzu batzuk ere, ezinbestean, mendean hartu gaituzte.

Internet, esate baterako. Lehenengo artikulua BERRIAra bidali behar nuenean deskubritu nuen nahitaezkoa bilakatu zitzaidala. Urduri nengoen, estreinakoa zelako. Imajina ezazue egoera: artikulua idatzita, oporretan dagoen lagun kazetari baten oniritzia jasotzeko zain, baina ez nuen haren berri. Interneten sartu, eta ez zebilen! Kablea kendu, modema amatatu, berrabiarazi, eta ezer ez! Panikoa! Familiari deitu ia eurenean bazebilen, eta eurenetan ere ez! Lagun kazetariari deitu, eta ez zidan esan, bada, iritzia e-mail bidez bidali zidala? Euskaltelera deitu, eta Eibarren matxura zegoela, arratsaldeko bostetarako konponduko zutela esan zidaten. Ni, histeriko! Lagunak, oporretan; hemen zeudenak, Euskaltelekoak! San Ignazio eguna, gainera: liburutegia eta Kazetagunea txita! Baneukan Abadiñon konexio bat, baina auto barik… Azkenean, bonbilla piztu zitzaidan, eta gogoratu nuen lagun bat lanean ari zela bulegoan. Berari deitu, eta baietz, bazebilkiela internet! Ordurako, buruko min izugarria, urduritasuna eta tentsioa! Lortu nuen bidaltzea, eskerrak!

Etxera itzuli, ordenagailua isiotu, eta hara non ikusten dudan, matxura konpondu zutela nire entrega-ordua baino ordu laurden lehenago! Ai, ama! Niri pasatzeko ez da gutxi! Gaixotzeko, baina, gutxi falta izan zitzaidan! Bihotza taup-taup topera!

Bihotza ez ezik, burua ere abiada bizian nerabilen. Ikaragarria da segundo gutxitan zenbat buelta eman lezakeen! A, B, C eta D planak neuzkan! Azkena, besteek funtzionatu ezean, BERRIAra deitu, eta telefonoz diktatu! Itzela!

Orain hamar urte esan balidate horrelako izu momentua izango nuela Internet ezagatik, barre egingo nien, algaraka! Pentsatzea ere gure komunikatzeko eta lanerako modua hainbeste aldatuko zela! Ezinbesteko bihurtuko zela sarea! Zenbat eztabaida izan ote ditudan eta zein oker nengoen!

Amaraunean jausi gara, onerako, zalantza gabe. Asmakizun onenetakoa dela begitantzen zait. Halere, askok dudan jartzen dute Interneten balioa. Baina nork jartzen du ezbaian ur-korrontea eta elektrizitatea? Inork ere ez. Egia esatera, ez dakigu eurek barik bizitzen. Nik Internet beraien parean jarriko nuke, menpetasunak menpetasun. Probatzean datza guztia, ezta?