Jende asko agertu zen malkotan telebistak emandako San Mameseko irudietan. Jokalariak eta zaleak. Gehienak, gizonezkoak ziren. Lotsarik gabe —gizonki— ari ziren negarrez. Arrok ez omen dugu negarrik egiten. Gezurra galanta: gureek sartutako gol bat beti da hunkigarria, paregabea, laostia totala. Eta oihu egiten duzu, gola ospatzen duzu, musu ematen diozu soinean daramazun kamisetari. Hiru baldin badira golak, hiru malko lodi ateratzen zaizkizu begi-muinetatik. Athleticek partida galdu izan balu, irudietako gizonezko haiek berdin egingo zuten negar. Galdu izanaren penaz, noski, baina haien malkoek distira berdina izango zuten. Pozaren eta penaren malkoek berdin bustitzen dute, berdin egiten dute masailean behera.
Baina gizonezkoek zergatik egiten dugu negar futbolean, eta ez etxean, edo tanatorioan, edo pelikula hunkigarri bateko eszena samurrenen aurrean?
Misterio horri bueltaka hartu ninduen loak.
Hitz beste
Negarrez
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
