'IECHYD DA'
Egilea. Bill Ryder-Jones. Diskoetxea. Domino.
The Coral taldeko Bill Ryder-Jones gitarra jotzaile ohiaren bakarkako bosgarren diskoak Iechyd Da izena du, galesez «osasun ona» esan nahi duena, baina berriro ere une zail batean zentratuta dago. Aurreko lana, Yawn Yawn, bere anaiaren heriotzari buruzkoa bazen ere, Iechyd Da hau haustura sentimental baten itzalpean egina da, nahiz eta horren aurrean mina eta larritasuna ez diren zertan erantzun bakarrak izan.
Ryder-Jonesen lan berriak bakeak egiten ditu iraganeko iluntasunarekin, eta leku alaiago eta argitsuago bat aurkitzen ahalegintzen da. Maitasunez eta galeraz egindako diskoa da Iechyd Da, eta kantariaren eta ekoizlearen konposizio distiratsuak dira garrantzitsuenak, disko honetan unerik gorenera iritsi direnak. Gainera, bere ibilbideko ekoizpenik bikainenarekin eta zainduenarekin lagundu die, konponketa gozoak, meheak, intimoak eta, aldi berean, zoragarriak, Nick Drake bezala, Deserter 's Songs-en Mercury Rev taldearekin batera. Pop barroko modernoko disko loriatsua. Konponketen magiak eta handitasunak inguratzen zaituzte, burutik pasatzen zaionari begiratzen diogun bitartean. Hasteko, Caetano Velosoren Baby filmaren fitxa bat dago, Gal Costak abestua, eta, horren bidez, I Know That It 's Like This (Baby) izeneko bitxikeria horri bide ematen dio.
This Can 't Go On, beste une nabarmenetako bat, Thelma Houstonen Don`t Leave Me This Way disko klasikotik zuzenean ateratakoa dirudien soka-moldaketa batekin hasten da, baina bere ahots koruarekin Mercury Reven aipatutako Desserters' Songs instrumentu anpulu horrek ...And The Sea...- ekin jarraitzen du, Michael Headek James Joyceren Ulises abestiaren zatiak errezitatzen dituen instrumentala. It's Today Again abestian sokak berriro ere, eta haurrak kantuan: «Zerbait handia dago bizitzan (Gure izarrak erori dira, bere eguzkiak zure zerua betetzen du)». Christinha-n, lehen kantuan erabiltzen dituen erritmo aldaketa horiek itzultzen dira, miresgarria da, antza, itsasten ez duten bi zati batzen dakien bezala, batez ere trikimailu txiki horrekin, hau da, leloa ahapaldiak baino mantsoago eta zentzuzkoago bihurtzea. Thankfully For Anthony kantuan, berriz, Mercury Rev taldearen oihartzunak datoz, Tonite It Shows gogora ekarriz.
Baina disko honen alderdi ona ez da hiruzpalau abesti ahaztezin dituela, baizik eta ez duela batere txarrik. Ziur nago pertsona desberdinek entzun ondoren bakoitzak abesti desberdin bat aukeratu ahal izango lukeela gustukoentzat. Ryder-Jonesen ahotsa ez da bereziki distiratsua, baina, jakina, ez da txarra ere.
The Clientele edo Michael Headen azken diskoen zaleak (Ryder-Jones Dear Scott bikainaren ekoizlea izan zen) zorionekoak dira, 2024ak dagoeneko utzi du artisau poparen eta pop klasikoaren zale guztientzako moduko diskoa.
