Aurreko larunbatean egin zen mendiko eskiko Mezzalama proba historikoa, bi urtean behin Monte Rosa mendiaren magaleko glaziarretan egiten den lasterketa gogorra. 1933an sortu zen Mezzalama eta aurreko larunbatekoa 24. ekitaldia izan zen, bi urtean behin egiten baita lasterketa. Aurtengoa, gainera, distantzia luzeko Munduko Txapelketa ere bazen, eta, beraz, mendiko eskiatzaile onenak elkartu ziren Cervinian. Hainbat euskal herritar ere bai tartean, Euskal Selekzioa ordezkatuz: Nahia Quincoces mendexarra Marta Riba kataluniarrarekin aritu zen; Axier Alonso oñatiarra Loic Thevin frantziarrarekin; eta Jon Ander Aranburu zumarragarra eta Aitor Ugarte aramaioarra elkarrekin aritu ziren. Mezzalama, berez, hiruko taldetan izaten da, baina Munduko Txapelketa izan denez, aurten bikoteka egin da lehen aldiz.
Breuil-Cervinian abiatu eta Gressoney-La-Trinite herrian bukatu, 45 km-ko proba da Mezzalama, eta goranzko desnibela ia 3.000 metrokoa da. Goi-mendian, lau mila metro inguruan egiten da ibilbide gehiena, eta lau mila metroko hiru gain ere igotzen dira: Castore, Naso del Lyskamm eta Roccia della Scoperta. Ibilbidearen zati handi bat, gainera, glaziar eremuan denez, segurtasunagatik, taldekideek soka berari lotuta joan behar dute, arrakalen arriskua gutxitzeko, eta horrek areago zailtzen du ibilia.
«Mendiko eskiko lasterketarik alpinoenetako bat da Mezzalama, batez ere altueran igarotzen den denboragatik eta ibilbide luzeagatik, eta ikaragarri ederra da»
NAHIA QUINCOCESMendiko eskiatzailea
Aurten, zorioneko izan dira antolatzaileak eta eskiatzaileak: bete-beteko antizikloia izan dute, elur baldintza onak, eguraldi bikaina, mendian ia batere haizerik ez... «Sekulako oparia izan da», aitortu du Igor Alzelaik, mendiko eskiko euskal selekzioaren hautatzaileak. «Beldurrez joan ginen, egia esan; izan ere, aipatu ziguten aurreko asteetan hiru metro elur bota zituela, tele-aulkiak estali zituela eta abar, baina keba, ondo kudeatuta zeukaten elurra, eta antizikloia izan genuen asteartean joan ginenetik igandean itzuli arte. Aste ederra izan da».
Aurreko asteko egun horiek, altuerara girotzeko baliatu zituzten euskal eskiatzaileek, gorputzak eta birikek izugarri igertzen baitute altuera 4.000 metroko langatik gora. «Uste dut altuerara girotzeko lan ona egin genuela. Gau bat egin genuen lo altuerako Guide del Cervino aterpean, 3.500 metrotan eta hurrengo egunetan ere altueran ibili ginen entrenatzen eta sokari lotuta praktikak egiten», azaldu du Nahia Quincocesek. Jon Ander Aranburuk ere «garrantzitsua da eta abantaila handia» izan dela nabarmendu du egun batzuk lehenagotik han egotea eta altuerara egokitzea.
Larunbatean, goizeko 5:30ean abiatu ziren Cerviniatik, ilunpean artean. Baina elurretan irristatzen, «egunsenti ikaragarri ederraz» gozatzeko aukera izan zuten, Asiera Alonsok oroitu duenez. «Egia esan, perfekziotik oso gertukoak izan ziren baldintzak. Castor eta Lyskamm gainetan haizerik ez genuen batere izan...», zehaztu du eskiatzaile oñatiarrak. Hala ere, Lyskamm gain horretan, altueraren eraginez, Loic Thevinek eta biek krisialditxo bat izan zutela azaldu du Alonsok: «Ordu laurden inguruan halako zorabio moduko bat sentitu genuen, baina ondo gainditu genuen. Talde moduan ere oso ondo hartu genuen elkar, bai gora eta bai behera oso paretsu, eta, adibidez, duela bi urteko denbora ordu eta 15 minutuan hobetu genuen. Beraz, oso pozik, egindakoarekin eta batez ere taldean igarotako egun bikainengatik».
«Ahalik eta ondoen egitea eta helmugara ondo iristea zen helburua, postua bera baino gehiago. Hori dela eta, lehen zatia, indarrak gordez egin genuen, eta gero, pixkanaka aurrera egin genuen»
JON ANDER ARANBURUMendiko eskiatzailea
Nahia Quincoces ere «oso pozik» itzuli da Alpeetatik. Beretzat laugarren Mezzalama zen. Aurrez ere Marta Riba kataluniarrarekin aritua zen urteren batean, eta aurten ere elkarrekin aritu dira, Altitoyn, adibidez. «Mendiko eskiko lasterketarik alpinoenetako bat da Mezzalama, batez ere altueran igarotzen den denboragatik eta ibilbide luzeagatik, eta ikaragarri ederra da». Zazpi ordu eta 40 minututan osatu zuen ibilbidea Quincocesek eta Ribak, uneoro «erritmo iraunkorrari jarraituz» eta gozatzen. Irribarretsu eta gustura besarkatu zuten elkar Gressoneyko helmugan. Zortzigarren postuan gurutzatu zuten helmugako lerro hori.
«Txundituta eta gosez»
Aitor Ugarte aramaoiar gazteak, 22 urterekin, Grande Course zirkuituko lehen proba zuen Mezzalama, lehen aldia halako proba luze batean eta aurreneko aldia Alpeetako ingurune hartan eskiatzen. Hori dela eta, «errespetuarekin» joan zen Monte Rosako glaziar ingurune haietara, eta «erabat txundituta» itzuli da lekuarekin. Lagunaren bermea zuen Ugartek; izan ere, Jon Ander Aranburuk lehendik ezaguna baitzuen Mezzalama, eta eskarmentu hori oso lagungarri izan dute talde gisa. «Jon Anderrekiko erabateko konfiantza neukan. Bera zen bikoteko beteranoa eta berak gidatu nau esperientzia honetan, berak eduki du ardura soka eramateko eta jaitsieretan zatirik zailenak aurretik egiteko eta alde horretatik oso babestuta sentitu naiz», adierazi du Ugartek.
«Ordu laurden inguruan halako zorabio moduko bat sentitu genuen, baina ondo gainditu genuen. Talde moduan ere oso ondo hartu genuen elkar, bai gora eta bai behera oso paretsu»
ASIER ALONSOMendiko eskiatzailea
Jon Ander Aranburu ere gustura da egindakoarekin. «Ahalik eta ondoen egitea eta helmugara ondo iristea zen helburua, postua bera baino gehiago. Hori dela eta, lehen zatia, itsutu gabe eta indarrak gordez egin genuen, eta gero, pixkanaka aurrera egin genuen. Altuera hartu ahala, jendea pasatzen joan ginen ia etengabe, eta helmugan, egia esan, denbora eta postu nahiko txukuna lortu genuen».
Azken jaitsieran, zalantza guztiak uxatuta jada, «izugarrizko poza eta satisfazioa» sentitu zuen Ugartek. «Are gehiago, jakin genuenean selekzioko beste kideek ere lasterketa ona egin zutela eta ez zutela inolako arazorik izan. Erabateko poztasuna izan zen helmugakoa», nabarmendu du. Hurrengo denboraldia «mimo gehiagoz» prestatzeko asmoa zuela esana zuen aurrez Aramaioko gazteak, eta denboraldia «halako gosez eta aho zapore onarekin» amaitzeak beste bultzada bat eman dio hurrengoari begira jartzeko.
«Jon Anderrekiko erabateko konfiantza neukan. Berak eduki du ardura soka eramateko eta jaitsieretan zatirik zailenak aurretik egiteko eta alde horretatik oso babestuta sentitu naiz»
AITOR UGARTEMendiko eskiatzailea
Jon Ander Aranburuk nabarmendu du Euskal Herria ordezkatzea, munduko eskiatzaile onenen artean, «plazer bat» izan dela beraientzat. Igor Alzelai hautatzaileak ere Federazioaren laguntza jasotzea eta euskal selekzioa ordezkatuz Munduko Txapelketara joan ahal izatea «pribilegio bat» izan dela azpimarratu du. «Sari moduko bat da urte osoan egin duten lana borobiltzeko. Postuei begiratuta, munduko onenen artean ibili gara, eta hori kontuan hartu behar da. Maila izugarria da Alpeetan, ikuspegia han aldatu egiten da. Jendea altueran bizi da, elurretan bizi da, egunero eskiatzera atera daiteke gu korrika ateratzen garen moduan, jaisten ere sekulako aldea dago... Eta hala ere, gu hor gaude, eta bada zerbait».
«Ikuspegia Alpeetan aldatu egiten da. Jendea altueran bizi da, elurretan bizi da, egunero eskiatzera atera daiteke gu korrika ateratzen garen moduan, jaisten ere sekulako aldea dago... Eta hala ere, hor gaude, eta bada zerbait»
IGOR ALZELAIEuskal selekzioko hautatzailea
Alpeetako eskiatzaile onenen arteko lehia ikusgarria izan zen, batez ere gizonezkoen artean. Oilarren artean oilarrenak, batetik, Xavier Gachet eta William Bon Mardion frantsesak –besteak beste aurten Pierra Menta irabazitakoak–, eta bestetik, Michele Boscacci eta Robert Antonioli italiarrak, hasieratik bukaerara aritu ziren elkarri mokoka, lehia ikusgarrian. 45 kilometro luze eta gero, etxekoak, italiarrak, nagusitu ziren azkenean Gressoneyko helmugan, 17 segundo eskaseko aldearekin frantziarrekiko. Hirugarren, Samuel Equy eta Matheo Jacquemoud izan ziren, frantsesak hauek ere. Emakumezkoetan, faborito nagusiak, Axelle Mollaret eta Emily Harrop frantziarrak izan ziren nagusi (05.23.35). Lasterketa ederra eginda, ia zazpi minutura helmugaratu ziren Alba De Silvestro eta Giulia Compagnoni italiarrak, eta hirugarren, Ilaria Veronese eta Lisa Moreschini, hauek ere italiarrak.
