2000ko irailaren 30a zen, Palestinako Bigarren Intifadaren lehen eguna. Gazako Netzarim koloniako igarobidean, Israelgo armadaren eta palestinar militanteen arteko tiroketa batean harrapatuta gelditu ziren Jamal al-Dura eta Mohamed, haren 12 urteko semea. Balak alde batetik eta bestetik zetozela ikusita, horma baten aurka babesten saiatu ziren, baina alferrik erregutu zioten armadari tiro ez egiteko: haurra lekuan bertan hil zen, eta aita larri zaurituta utzi zuten. Frantziako TF2 katearentzat lan egiten zuen kameralari palestinar batek aurpegia eta izena jarri zizkion Bigarren Intifadaren sinbolo bihurtuko zenari: ordu gutxiren buruan, irudi lazgarriek bira eman zioten munduari.
Israelgo Gobernuak bere gain hartu zuen hasieran ardura, baina ez luzerako: aurki hasi zen irudion egiazkotasuna zalantzan jartzen. Iragan en asteburuan, txosten ofizial batek ukatu egin du al-Dura aita-semeak tirokatu zituztenik ere: telebista katearen material gordinean, umea bizirik agertzen da tiroketaren osteko hartzeetan, gobernuaren arabera.
Jamal al-Durak nekatuta erantzun du: "Urtero beste kontakizun batekin agertzen zaigu gobernua". Ez dio baliorik aitortu txosten ofizialari, "erabat eraikia" delako: "Israelek odol hotzean hil zuen nire semea". Dena den, auzia behin betiko argitzeko prest agertu da, baldintza batekin: "Lehenbizi, Israelek nazioarteko ikerketa bat egitea onartu behar du, eta gero hitz egin dezakegu hilobia zabaltzeaz". Tel Avivek baldintza horri "beldurra" diola nabarmendu du.
TF2k ere babesa eskaini dio: nazioarteak behatutako ikerketa bati ekinez gero, telebista kateak lagunduko lukeela gorpua ateratzen eta beharrezko frogak egiten.
