Opariak

Gabonetako oparien mania ekidinezinak junglara eramaten ditu gurasoak, Indiana Jones bihurtzen ditu, jostailu miragarria aurkitu eta amarruz josiriko gordelekutik erreskatatu beharrean. Batzuentzat, ez-sexista izan litekeena. Beste hainbatentzat, ekologikoa, edo baldintza justuetan fabrikatua. Gehientsuenentzat, beste muturrekoa da grial santua: denen ahotan dabilena, moda-modakoena, teknologikoena, iragarki errepikakorretakoa.

Gaur-bihar, miragarri izan behar zukeen horrek jasotzailearen gogoa asebete ote duen edo errekara bota nahi izateko amorrua piztu ote dion egiaztatzeko unea iritsita, bestelako estatistikak jarriko dira dantzan. Esate batera, zorioneko opariaren erruz zaurituta, larrialdi zerbitzuetara heldu beharko duten haurrena; jostailua omen den tramankulutik erori direlako, edo ezustean talka egin dutelako, edo jostailuari askatutako piezaren bat irentsi izanagatik, arineketan pupua sendatzera eraman beharko dituztenena—hirutik bitan mutikoak omen, eta bost urtetik beherakoak—.

Aita Noelen, Errege Magoen edo Olentzeroren biktimatzat jo genitzake berdin gehiegikeria totala hartzeagatik erotzen diren umeak eta jostailurik gabe ere jolas egin litekeela ulertu ez duten gurasoak. Estatistiketan nekez erreparatuko zaien arren.