Espainiar tragedia

Badirudi hurrengo Espainiar hauteskundeetan eskuinak irabaziko duela, nahiz eta ahotan den ezkerraren batuketak emaitzak alda ditzakeen. Oraingoz, ez dakit zein den estrategiarik eraginkor eta azkarrena (estatugintza feministaz gain) Euskal Herriaren demokratizaziorako, baina susmoa dut EAJk ez duela independentziaren eta, beraz, demokrazia gehiagoren alde egingo Kontzertua kentzen dioten arte. Ondorioz, espainiar ezkerrak irabaztea ez da, epe ertainera, onuragarria euskal emantzipaziorako. Batetik, ezkerrak irabaziz gero, ez duelako legealdi bat baino gehiago iraungo, bi beharbada, Espainia birziklatu eta bertan enkajatu daitekeela uste dutenen esperantza biziberrituz, independentziaren kausa atzeratuz. Tarte horretan eskuina berrindartuko da, finantza-elite global eta Europarrek lagundua. Bestetik, tarte horretan espainiar sistema produktiboa eta soziologia ez da askorik aldatuko, joera globalek utziko ez diotelako eta lehengaiz eskas dabiltzalako (giza kapitala zein kapital ekonomikoa). Azkenik, nekazal-eskuindar nazional-katoliko-monarkikoa (edo ultraeskuin finantzario neocoma) eta anti-demokratikoa bozkatzen dutenak ez dira desagertuko.

Espainiar pikareskak dio laborantza gabezia eta miseria industriala ez dagoela populazioak bozkatzen duenarekin eta, beraz, Espainia gobernatzen dutenekin lotuta. Are gehiago, espainiar pikareskak dio penintsulako mendeetako lehorte produktiboak ez duela haien giza kapitalik ezarekin zerikusirik, ezta hezkuntza-maila eta zaintza-sistemarekin ere, are gutxiago (ez)dituzten diru-sarrera eta baliabideekin. Euskal kasuak argi uzten du gainera enpresari-klase industrialak izatea ez duela langileria industriala izatearekin zerikusirik, are gutxiago herritarrek alderdi industrialak bozkatzearekin, eta horregatik irabazten dute EAEn espainiar LandLord-ek, orain arte NFKn ez bezala. Nola izango du ba zerikusirik populazioaren gehiengo batek bozkatzen duena Espainia katoliko-monarkiko, anti-demokratiko, nazionalista-jakobino eta anti-industrial bat izatearekin?

Hau da espainiar pikareska popularraren ipuinondoa (moraleja).

Haien pikareska, guztion tragedia.

Espainiar gizartea erdibitua dago, baina ez kanadarrak, ingelesak edo alemanak bezala. Ezta euskaldunen edo katalanen gisara ere. Haien tragedia armatu eta amaigabea, bortitza, estatala, odoltsua eta jatorrizkoa da. Batetik, espainiar langileriaren elkar gorrotoa dugu (alde batean, PP ultraeskuindarra bozkatzen duten langileak, beste aldean, gorriak, labur esate arren). Tartean oso jende gutxi geratzen da; beraz, Estatu-proiektua Espainian ezinezkoa da. Hori itzulezineko hausnarketa eta bizi-esperientzia da, motza, bai, baina segurua, zeren eta gu jaio aurretik, diktadura egon zen, atzerago bagoaz gerra, eta horren aurretik beste diktatura bat, eta hori baino lehen gerra berriro, eta lehenago beste diktadura bat eta horrela XV. mendea arte.

Zer da Estatu-proiektua? Norvegiak, Kanadak eta Alemaniak dutena. Zertan datza? Gobernuz aldatzean gehiengo kualifikatu baten bidez adostutako hezkuntza-sistema, osasun, lan eta produkzio-sistema mantentzean datza. Espainian, gobernuz aldatzen duten bakoitzean, hezkuntza eta ekonomia-sistema berri bat ezartzen da. Herrialde batek ezin duenez horrela funtzionatu, oligarkia espainiarrak (sozialistak barne) berezko produkzio-sistema asmatu du: ustelkeriaren produkzio-sistema.

Europako lehen potentzia izan zitekeen Andaluzia-Espainia Agro-food sektorean, aldiz, munduko langabezia handienetakoa du sozialisten feudoak, eta Euskal Herria eta Katalunia kenduta, apenas dute industriarik Espainian. Zer egin dute orduan azken 40 urteetan? Azken hiru mendeetan egindakoa: herria pobretu, torturatu, gosez hiltzen utzi edo kunetetan lurperatu.

Baina tragikoena ez da frankismotik atera bezain laster Espainiak bere banku zentrala Europar Lobby-ari oparitu ziola eta herritarren lurrak errusiar mafiari. Tragikoena ez da espainiar gobernuak Bankia, Santander, BBVA eta Iberdrolarekin partekatzen duela biolentziaren monopolio legala, zeinak zerga iraultzailearen bertsio modernoagoa gogorarazten didan, alegia, hotzez, gosez, gaixotasunez hiltzen utziko dizute zerga ordaindu ezean. Tragedia ez da Arabia Saudiri armak saltzen dizkiola eta Pentagonoari ipurdia miazkatu bere populazioaren eskubideak irenstearen truke. Tragedia ez da lauzpabost hizkuntza eta nazio dituen estatu bateko buruzagiek (ezkerra barne) espainola bakarrik jakitea, edo espainiar erakunde publiko eta zentraletan gainontzeko hizkuntzak debekatuak egotea, gutxituak dauden herriak ezin direlarik beren hizkuntzan era normalizatuan bizi. Tragedia ez da Zuzenbide Estatu batean Estatutuak, alegia, lege organikoak ez direla betetzen, edo M-15 osteko ezker berria oso zaharra dela espainiarrak ez garenontzat. Tragedia ez da OCDEk eskuak burura eramatea (OCDEk!) espainiar buruzagien azpijoko, trikimailu eta pikareska estruktural eta historikoarekin.

Tragikoena ez da beste herriak zapalduz eraiki dela Espainiar estatua.

Edo Espainia bere herria zapaldu eta naziorik gabe geratu dela.

Tragikoena espainiarrek hamarkadaz hamarkada bozkatzen dutena da.