«Off-eko ahotsa ez dut asko sartuko»

Herri Irratian eta Onda Vascan 23 urte egin zituen Jon Martijak (Tolosa, Gipuzkoa, 1971). Egun, Dimension publizitate agentziako komunikazio arduraduna da.

Dimension publizitate agentzian nolako lana egiten duzu?

Gauza desberdinak egiten ditut: sare sozialetarako testu eta eduki asko, web orrietarako testuak, eta publizitatetik at dauden proiektuetan ere aritzen naiz. Gizarte proiektuak daude tartean. Orain,gastronomiarekin lotutako aplikazio bat prestatzen ari gara.

Aurretik, 23 urte egin zenituen irratian. Aldaketa handia izango zen, ezta?

Goizeko magazina aurkezten ari nintzen Onda Vascan, baina ez zen niri gehien gustatzen zitzaidan saioa. Dimensionekoen proposamena iritsi zen, eta jauzi egin nuen beste mundu horretara. Eskarmentua hartu dut gauza politetan, eta gustura nabil.

Dimensionen aukera eman dizute lana uztartzen Estamos dentro EITBko podcastarekin. Nola hartu zenuen Ulu Mediakoen proposamena?

Juan G. Andres hasi zen Estamos dentro gidatzen, eta hark nire atea jo zuen. Aukera polita izan zitekeela ikusi nuen, egin nahiko nukeen zerbait zelako. Dimensioni baimena eskatu nionean pentsatzen nuen ezezkoa emango zidatela, baina ez zen hala izan. Esan zidaten podcastaren eskarmentua baliagarria izan daitekeela gero enpresarentzat.

Elkarrizketak editatzen denbora asko pasatzen duten horietakoa al zara?

Ulu Mediakoak zorrotzak dira, eta ondo dago hori. Elkarrizketa batzuetan detaile asko sartzen ditut. Irratigintzarekin alderatuta, ematen dizu aukera gehiago lantzeko. Oier Aranzabalek gomendioak ere ematen dizkit.

Zer behar du podcastgintzako elkarrizketa on batek?

Estamos dentro-ren kasua berezia da, elkarrizketatuaren etxean sartzen naizelako. Gonbidatua da anfitrioia. Giro berezia sortzen da. Anfitrioia bere etxean dago, elkarrizketa luzea da, eta ez zoaz gonbidatuaren puntu ahulen bila. Alde horretatik, desberdina da irratiaren aldean. Gainera, ez diot ordulariari begiratu behar.

Nolako gonbidatuen bila zabiltza?

Jende poliedrikoa bilatzen ari naiz; Toti Martinez de Lezea eta Kepa Sojo, adibidez. Kultur munduko elkarrizketatuez gain, gizarte gaiei buruz arituko direnak elkarrizketatu nahi ditut. Denok dugu zerbait interesgarria kontatzeko, eta horren bila aritu izan naiz beti. Ez zait gustatzen elkarrizketatzaileak protagonismo handiegia duenean edo erasokorregia denean. Nire off-eko ahotsa gehiegi sartzea ere ez zait gustatzen, ez dut asko sartuko.

Mikro aurrean aritzera ohituta zaude. Nola laburbilduko zenuke Herri Irratian eta Onda Vascan egindako bidea?

Zorte handia izan zuen pertsona gisa ikusten dut neure burua. Irratian kasualitatez sartu nintzen, Forkiren [Jose Joaquin Forcada] bitartez musika saio bat egiteko. 1993. urtea zen, Herri Irratia COPEren barnean zegoen, eta banandu egin ziren orduan; orduak betetzeko jendea behar zuten. Saioak egiteko proposamenak egiten nituen. Aukera ematen zidaten horretarako. Eta ibilbide oparoa izan zen: asko gozatu nuen irratian.

Mariano Ferrerri buruzko udako ikastaro bat antolatu du EHUk. Han gertu zenuen, ezta?

Urte batzuetan Ferrerren teloneroa nintzen: gaueko txanda egiten nuen, eta bera hasi aurretik aritzen nintzen. Orduan izan zen audientzia gehien nuen garaia: Ferrer entzuteko aurretik jartzen zutelako Herri Irratia.

Onda Vascak Herri Irratia erosi zuenean aldaketak iritsi ziren. Nola bizi izan zenuen hura?

Onda Vascako gehienak Radio Euskaditik zetozen. Egiteko modua aldatu egin zen. Ildo editorialaren jauzia jesuitetatik EAJrakoa agian ez zen hain handia. Baina ikuspuntu profesionalagoa zutela esan daiteke. Bizkaiko pisua handitu zen, eta Gipuzkoako entzuleek nabaritu zuten.

Euskararen presentzia ere txikitu zen, ezta?

Bai, hala da, salbuespen batzuekin euskarak kasik ez zuen presentziarik.

Egingo zenuke podcast bat euskaraz?

Irratia bi hizkuntzatan egin izan dut. Podcasta euskaraz egingo nuke, baina onartu behar dut gaztelaniaz baliabide gehiago ditudala.