Karga

Pentsatzen duguna baino karga emozional handiagoa utzi behar digu berrogeialdiak. Batetik, maite izan duten norbait agurtu ezinda gelditu den jende hori guztia dago. Agian, Euskal Herrian ni baino jende gogorragoa egongo da, baina izugarria iruditzen zait norbait agurtu nahi eta ezina. Bestetik, adibidez, maitaleak daude. Erdi libre bizi garenean, polita da norbaiten bikote ofiziala barik bestea izatea, baina erdi preso gaudenean zer? Norbait hori bikote ofizialarekin dagoen bitartean, etxean daudenen burutik zer pasatuko da? Elkarrekin horrenbeste ordu sekula egin ez duten familiak asko dira. Orain ari dira elkar deskubritzen, eta batzuei ez zaie gustatzen ikusten ari direna. Beste askok ezingo dute berrogeialdiaren hasieran jaitsitako pertsiana berriro igo, eta euren ilusio guztia jarri duten denda, taberna edodena delakoa eskuetatik kendu dietela sentituko dute. Lanera derrigor joan behar izan dutenen amorrua ere kanalizatu beharko da. Bestalde, bat baino gehiago konturatuko ziren poteoan haiekin ateratzen diren lagunak gin-tonicaren izotzak bezain efimeroak direla, edo sare sozialetan dagoen jendea benetan ez dela existitzen.

Zer egingo dugu gero, orduan? Nora botako dugu gure barrura begiratzeko tartea hartu dugunean ikusi dugunetik gustatu ez zaiguna?