«Erakutsi dugu Downen sindromea dutenek ez daukatela mugarik»

Goitik behera beltzez jantzita eta hatzekin rockeroen ikurra eginez sartu da Ibai Ganuza (Iruñea, 1990) Motxila 21 musika taldeak Iruñeko Txantrea auzoan duen entsegu lokalera. Bertan zain dauka Xabi Makuso (Iruñea, 1976) taldeko boluntario eta baxu jotzailea. Downen sindromea duten zenbait gaztek eta haiekin batera jotzen duten musikari boluntarioek osatzen dute taldea. Amalurra izeneko bigarren diskoa kaleratu berri dute.

Bigarren diskoa kaleratu berri duzue. Pozik zaudete emaitzarekin?

IBAI GANUZA: Bai, noski!

XABI MAKUSO: Oso-oso pozik. Sekulako lana izan da. Urteetako lana daramagu, eta diskoan argi erakusten dugu musika erregistro guztiak menperatzen ditugula.

Zaila izan da grabaketa?

I.G.: Grabazio estudiora sartzear ginela harrapatu gintuen COVID-19aren pandemiak, eta ezin izan genuen grabatu irailera arte.

Entseguekin ere hasiak zarete, ezta?

X.M.:Taldean 24 kide gara, eta, nahiz eta lokal handia dugun, 60 metro ingurukoa, segurtasunagatik taldeka hasi gara, proba moduan. Asteartero lau gazte etortzen dira, hiru edo lau boluntariorekin. Alde batetik, bateriak taldetan banatu ditugu, eta, bertzetik, haizezko instrumentuak. Neurri guztiak hartzen ditugu, baina, oraingoz, kontuz ibili behar da.

Diskoa aurkezteko gogoz zaudete?

I.G.: Bai, noski. Inoiz baino gogo handiagoz. Ez dut pentsatu ere egin nahi zer egingo dudan lehen kontzertuan; ziur aski, kamiseta eta guzti kenduko dut [barreak].

Nola oroitzen dituzu taldean hasi zinetenekoak?

X.M.: Duela zortzi urte sartu nintzen. Hala ere, hasieratik ezagutzen nituen, lehen kontzerturako musika ekipoa eskatu zidatelako. Musika ekipoa paratu genien, eta jende zoragarri hau ezagutu nuen. Geroztik taldera engantxatuta egon naiz.

Ibai, zu ere ez zaude hasieratik, ezta?

I.G.: Ez. Hasieran ez nuen sartu nahi ere, eta musika irakasleak beti erraten zidan sartzeko. Hasieran, desastre bat izan zen, baina, gero, hobetuz joan zen. Djembeak jotzen hasi nintzen; ondotik, tinbalak, eta, azkeneko, kutxa. Eta, orain, bateria ikasten ari naiz Jose Landarekin. Klaseak primeran doaz!

Dantzaria ere bazara, Ibai?

I.G.: Motxilan dantza ere egiten dut; anitz gustatzen zait. Kontzertu batean Fermin Muguruza etorri zen, eta harekin dantzatu nuen.

Hainbat musikari entzutetsurekin ere kantatu izan duzu. Berezia da zuretzat hori?

I.G.:Bai, noski! El Drogasek behin baino gehiagotan atera izan nau berarekin kantatzera, eta, orain, Mareak ere ateratzen nau. Bederatzi kontzertutan egon naiz bira honetan, eta bederatzietan atera naute oholtzara kantatzera.

Kontzertu anitz eman dituzue. Zein izan da bereziena?

I.G.:. Londresen egin genuen bat, eta izugarri ongi pasatu genuen. Eta Italiako bira.

X.M.: Bira bat egin genuen Italian. Zortzi egunean hiru kontzertu egin genituen, eta gainontzeko denbora elkarbizitza izan zen. Izugarri polita izan zen. Zentralen kontzertu bat egin genuen gonbidatu bereziekin, eta hori ere berezia izan zen.

Taldea sortu zeneko hasierako helburua bete duzue?

X.M.: Taldearen helburuetako bat da munduari erakustea Downen sindromea duen batek edozer egiten ahal duela, eta ez daukala inolako mugarik. Uste dut hori egunero demostratzen ari garela. Munduko bestarik garrantzitsuenean suziria piztu genuen! Eta, gainera, herritarrek hala erabakita.

Maitatuak sentitzen zarete?

I.G.: Oso maitatuak.

X.M.: Oso onartuak sentitzen gara. Joaten garen leku guzietan tratatzen gaituzte izugarri ongi.