Anakronismoa

Aspaldiko oihartzun baten moduan iritsi zen atzo sare sozialetara eta hedabideetara Naia Zuriarrainen tortura testigantza. 13/13 sumarioaren barruan epaituko dute, Madrilgo Auzitegi Nazionalean, astelehenetik aurrera, beste zazpi lagunekin batera. Lazgarria, oilo ipurdia jartzen duten horietakoa da hark kontatutakoa. Poltsarena egin ziotela, biluztu egin zutela, ukituak gorputz osoan, umiliazioak, eraso sexistak, kolpeak... «Oso gaizki pasatuko duzu» eta «hitz egingo duzu azkenean» esan zion belarrira guardia zibil batek; bere erresistentziak «bero-bero» jartzen zituela esan zion besteak. «Azkenean eztanda egin nuen, eta nahi zutena esango niela esan nien».

Beste hainbatetan gertatu izan den bezala, deklarazio hura da auzi honen oinarrietako bat, eta autoinkulpazio horri eutsita eskatu du fiskalak 11 urteko espetxe zigorra Zuriarrrainentzat. Bost egun egin zituzten inkomunikatuta 2010eko operazio hartan atxilotutakoek, ETAren behin betiko su-etena baino urtebete lehenago, eta ez zen Zuriarrain izan torturak salatu zituen bakarra.

Urte luzeetan entzun izan dira Zuriarrainenaren gisako testigantzak Euskal Herrian, baina garai ilun horiek iraganeko kontua zirela ematen zuen. Ez dira, ordea; ikusten denez, oraindik torturapean ateratako deklarazioek balioa dute Auzitegi Nazionalean. Anakronismo bat dira, iraganeko laino beltzen oihartzuna, bai lekukotzak, bai astelehenean hasiko den epaiketa.