Arriskuak hartzea maite duen zinemagilea

Orain dela hamabost urte egindako lehenengo film luzearekin ezagutarazi zuen bere burua Jaime Rosalesek. Pelikula hori Canneseko errealizadoreen astean aurkeztu zuen, eta han Fipresci sari garrantzitsua irabazi zuen. Areto komertzialetan estreinatu zenean, ez zen askorik nabarmendu egunerokoaren errutina agertzen duen hiltzaile baten istorioa. Denboraren poderioz, baina, kultu film bihurtu zen Las horas del día.

Bigarrena egiteko, lau urte hartu zituen zinemagile katalanak, eta ez zuen biderik errazena aukeratu. Izan ere, La soledad ez da pelikula arrunta, istorioaren egituragatik eta hainbat sekuentzia modu paraleloan aurkezteko moduagatik, besteak beste.

Komertzialki estreinatu, eta ez da esaten ahal egundoko arrakasta lortu zuenik. Orduan ere, gutxi batzuek ikusi zuten areto handietan. Hala ere, kontu harrigarri bat gertatu zen handik gutxira, filmak hiru Goya sari irabazi baitzituen. Eta ez nolanahikoak, horien artean pelikularik onenarena eta zuzendaririk onenarena baitzeuden. Oso jende gutxik ikusia zuen pelikula ausart bat saritzea erabaki zuten Espainiako zinema akademiako kideek.

2008an bestelako apustu bat egin zuen Rosalesek. Bere hirugarren filmerako, gai arantzatsu bat aukeratu zuen: Euskal Herriko gatazka armatua. Tiro en la cabeza zen filmaren izenburua, eta, bertan, etakide batzuen eta guardia zibil batzuen artean Capbretonen izan zen tiroketa bat kontatzen zen.

Tragedia greziarra

Beste behin ere, formalki arriskuak hartzea erabaki zuen zuzendariak: urruneko ikuspuntua hartu zuen gertaerak kontatzeko. Filma urte horretako Donostiako Zinemaldiko Sail Ofizialean aurkeztu zuten, eta, Julio Medemen La pelota vasca-ren mailara ailegatu ez bazen ere, polemika handi samarra eragin zuen. Alderdi zinematografikoez harago, kritika ideologiko ugari jaso zituen filmak; bereziki, Espainiako sektore atzerakoienen aldetik.

Hurrengo urteotan beste bi pelikula egin zituen Jaime Rosalesek: Sueño y silencio 2012an eta Hermosa juventud 2014an. Biak Canneseko zinemaldian estreinatu zituen, baina gainerakoan ez zuten oihartzun handirik lortu.

Orain, berriz, tragedia greziar batekin dator zinemagilea, bere molde pertsonalera egokituta. Berriro ere egitura ezohikoa aukeratu du istorioa kontatzeko, eta beste behin ere Cannesen izan zuten filma lehen aldiz ikusteko aukera.

Petrak ez daki nor den bere aita, betidanik ezkutatu izan baitiote haren identitatea. Ama hiltzen denean, aitaren bila hasiko da Petra. Bilaketa horrek Jaumerengana eramanen du, artista ospetsua eta eskrupulurik gabekoa dena. Era berean, Jaumeren emaztea eta semea ezagutuko ditu. Harreman horiek elkarri lotuko zaizkio, eta biolentzia zurrunbilo batean sartuko dira denak.

Barbara Lenniek jokatu du Petraren rola, eta, harekin batera, Jaime Rosalesen aktore kutunetako batek hartu du parte filmean, Alex Brendemuhlek. Las horas del día pelikula izan zen bien arteko lehenengo elkarlana.

'PETRA'

Zuzendaria. Jaime Rosales.

Aktoreak. Barbara Lennie, Alex Brendemuhl, Marisa Paredes, Joan Botey.

Herrialdea. Espainia.

Urtea. 2018.

Iraupena. 107 minutu.

Generoa. Drama.

Ostiralean estreinatuko dute Hego Euskal Herrian.