Jokoa=emaitza?

Horma. Baskoniak bere horma aurkitu du, eta ez hori bakarrik; ezin ihes eginda, horma jo du. Hain zuzen ere, behin eta berriz horma bera jo du aurten. Baskoniak aurten sabaiak apurtu ditu, kristalezko famatu horiek. Zoragarri jokatu dute gasteiztarrek aurten, aurreikuspen guztiak bete dituzte, hegan eta guzti egin dute tarte batean. Baina errealitatea gordina da. Eta Joan Peñarroyaren taldeak ez du maila erakutsi berebiziko partidetan. Gainera, badirudi Badalonako Joventutek neurria hartu diola.

Lehendabizi, Kopako final-laurdenetan kolpe handia hartu zuten arabarrek Carles Duranen taldearen aurka. Orain, ACB ligako kanporaketetan, kantxa berean eta talde beraren aurka galdu dute. Bietan final-laurdenetan, aurreikuspen eta desiretatik oso urrun, urrunegi. Euroligan, ordea, Olympiakosen kontra izan zuen Baskoniak hil edo biziko partida, eta emaitza bera izan zen: kale. Kalean daude gasteiztarrak, oporretan ekaina amaitu baino lehen, eskolako umeak baino lehen eta guzti. Asko esatea da.

Betiko leloa. Zirt edo zarteko partidetan saskibaloia ere aldatzen da, batez ere kanporaketetan, txapelketa denetan berdina, behin eta berriro errepikatzen duguna. Aurkariak baino puntu bat gehiago sartzetik aurkaria puntu bat azpitik uztera pasatzen da. Ohiko esaldia: erasoek partidak irabazten dituzte, defentsek txapelketak.

Buesa Arenan 99 puntu jasotzea gehiegi da, baita 2022-2023ko denboraldiko Baskoniarentzat ere. Partida gutxi daude 100 puntu ingurura helduta arabarrek galduko dituztenak. Baina badaude. Batez ere Kyle Guyk 36 puntu sartzen dituenean, Joventuten inoizko markarik onena kanporaketetan, ez bakarrik puntuetan, baita hirukoetan ere. Bederatzi sartu zituen. ACBko fase erregularrean sartutako hirukoen marka hautsi izanak ez du kasu honetan ezertarako balio izan. Ezta fase erregularrean hamar partidatan 100 punturen langa gainditu izanak ere.

Azken batean, hori da zaleen sentsazioa. Aspaldiko partez eta inoiz ez bezala gozarazi du Joan Peñarroyaren taldeak bere jokamoldearekin? Bai. Estilo berak hil edo biziko partidetan kale egin du? Baita ere. Ukaezina da entrenatzaileak bere aurkezpeneko hitza bete duela: hain zuzen ere, zaleak Buesa Arenara erakartzea, estilo propio eta erakargarri batekin. Europako inbidia izan dira arabarrak sasoiko data askotan, eredugarriak, denek ikusi nahi zuten taldea, irabazi edo galdu.

Arrazionala. Baina gaur egungo kirolak praktikotasunetik jotzeko joera du. Zenbakiek arrazionaltasunetik asko badute ere, ikuspuntu desberdinak izan ditzake. Euroligako zortzi talde onenetatik kanpo, 36 jardunalditik 33tan ohorezko postuetan egon eta gero. Kopatik ere kanpo, final-laurdenetan zerrendaburu izan eta gero. Azkenik, ligako kanporaketetatik at azken-aurreko jardunaldira arte fase erregularreko talderik onena izateko borrokan egon direnean. Gainera, jakin badakigu Zurbanon, zerbait izatekotan, praktikoak direla. Emaitzak behar dituzte, eta ez dira izan.

Ondorioz, Joan Peñarroyaren postua kolokan dago. Inoiz baino gehiago, orain arte ez baita egon. Jokoa ikusgarria izan da, baina emaitzak oso bestelakoak izan dira. Denboraldia erabateko porrota izan da, lehiakortasuneko gutxienekoak ez dira bete. Gainera, esango nuke joko ikusgarriak denon aurreikuspenak handitu zituela, ondorioz kolpea are handiagoa izan dela. Hori pasatzen da askotan. Ilusioa sortzearen arazoa da.

Arrazionalagoa da Jaume Ponsarnau. Horregatik berritu du Bilbo Basketek. Ezin zuen besterik egin. Ezin da gehiagorik egin gutxiagorekin. Lehen hiru jardunaldietako garaipenek lasaitasuna eman zieten bilbotarrei, beste modu batera aurre egin zioten denboraldiari. Lehen itzuliko azken jardunaldian Kopan sartzeko aukerekin eta guzti egon ziren. Hori gutxi ez, eta Txapeldunen Ligan ere aurrera egin zuten. Hori bai, ikusteko dago beste behin Europan zehar ariko diren ala ez. Ez dago erraz. Hala ere, ez dute helburua aldatuko: beste urte batez ACB ligan jokatzea.