Aurreratua, haurretaratua

Maria Walter izenez jaio zen, 1936ko Vienan. Bi urte bete gabeak zituen Alemania nazionalsozialistak Austria anexionatu zuenean, eta nazismoak markatutako haur belaunaldikoa bihurtu zen. Etxe berezian jaio zen, baina. Gurasoak antinaziak ziren. «Umetan ez nuen ipuinik irakurri. Familia antifaxistakoa nintzen, eta ez zuten liburu faxistarik erosten. Eta halakoak besterik ezin zen erosi orduan», esan zuen 52 urteak ondo beteak zituenean, elkarrizketa batean. Ipuinik irakurri gabeko ume ohia haur eta gazte literatur idazle ospetsu bilakatua zen aspaldi. Christine Nostlinger izenarekin, baina, senarraren abizena bere egin ostean. Ez zuen horrekin umetako ametsik bete. Marrazkilari eta margolari izan nahi zuen berez, izan ere; horretarako ikasi zituen arte ederrak. Horregatik sortu zuen Federika ilegorria marrazki liburua 1970ean. Irudien osagarri, testu bat erantsi zuen. Eta testuak erakarri zuen publikoaren arreta, ez ilustrazioek. Horrek sortu zion tristura gainditu, eta idazteari ekin zion. Hala hasi zen azken hamarkadetako alemanezko letretako egilerik emankor eta gehien irakurri den autore baten ibilbidea.

Ibilbide horretan, sari ugari jaso zuen: Hans Christian Andersen saria 1984an eta Astrid Lindgren saria 2002an, besteak beste. Dozenaka hizkuntzatara itzulita ikusi zituen bere lanak. Baita euskarara ere —Eginhegaz, koko!; Konrad edo kontserba poto batetik atera zen haurra; Deabru jaun maitea; Susi maitea, Paul maitea eta beste—. Eraiki zuen istorio sortan, baldintza zailetan bizi diren haurren egunerokoa, bazterketa, arrazakeria, gurasoen arteko harreman txarra, etxe barruko autoritatea... Autoritarismoa bereziki arbuiatzen zuen. Umorea lagun beti.

Berdin-berdin haserretu zitzaizkion hainbat iritzigile kontserbadore, bere lanak irakurle gazteenentzat aurreratuegiak, ideologikoegiak zirela iritzi baitzioten. «Nire lanetan mundua ikusteko nire modua dago. Pertsona ororen literaturak dauzka balio moral eta sozialak», zioen berak.

Ekainaren 28an hil zen, jakinarazi berri dutenez.