Haur eskoletako hezitzaileak eta masifikazioaren pedagogia

Zurrumurruek diotenez, Iruñeko Udalak handitu egingo du Udaleko Haur Eskoletara joaten diren haurren kopurua eskola bakoitzeko. Egungo haur kopuru handia eta eskolak dituen espazioak kontuan hartuta, hazkundearen ondorioz, gure hezkuntza-proiektua paradigma berri batek zuzenduko du: masifikazioaren pedagogia. Masifikazioa, haurrek etorkizunean aurre egingo dioten bizitza modernoa ulertzeko modu gisa, egungo gizartean ongizatea bermatuko dieten estrategiekin.

Oinarri teorikoak hala dio: masifikazioan indibidualtasuna galtzen da, eta subjektua osotasunak xurgatzen du, pertsonaren endekapenera iritsiz. Bere duintasunari, askatasunari, garapenari, originaltasunari, sormenari, erantzukizunari eta abarri eragiten die. Dena onurak dira. Pedagogia azkar horren balioak garrantzitsuak dira eskola osatzen duten haurren eta helduen garapen osasuntsu eta errealerako. Erruduntasuna, frustrazioa, apatia, abaildura fisiko eta emozionala, lehiakortasuna, indarra, alferrikako itxaronaldia, edozein preziotako atentzioa, ikusezin bihurtzeko segurtasunean oharkabean igarotzea, eta, horrela, inoren mende ez egotea bezalako balioek autonomia pertsonala beste ikuspegi pedagogiko batzuetatik imajinaezineko kotetara eboluzionatzea eragiten dute.

Hezkuntza-ikuspegi horretan, hezitzaileak frustrazio-sentimendu bera partekatzen du haurrekin, ez ikusiaren, ez entzunaren, eta, batez ere, nahikoak ez diren denbora batzuen ezintasuna. Eskolako espazioek eta denborek parte hartuko dute Masifikazioaren Pedagogian, eta balioak emango dituzte. Hainbeste umerentzat guztiz eskasak diren espazioek eskola triste eta estu baten sentimendua bermatzen dute. Gaur egungo bizitzan hain beharrezkoak diren sentimenduak, guztiok gure inguruan bizi ditzakegunak; izan ere, zaratan, kultura azkarrean, berehalakotasunean, premiazkotasunean bizi daiteke, eta hori da, jakina, aukera bakarra. Ez dago hausnarketarako eta behar bezala lantzeko astirik. Orainaren zurrunbiloan bizi gara.

Eskolatik kanpoko bizitza bezala. Dena onurak dira. Horrela, mugitzeko askatasuna, proiektu indibiduala eta kalitatea zenbat eta gehiago, hainbat eta hobeto baldintzatuta geratzen dira. Ondoren, hezitzaileen antolaketa zorrotzak eta kontrol handiak ikasgelako bizikidetza eta bakea bermatuko dute. Ondorioa: hainbat kontzeptu, hala nola talde txikiko proposamenak, espiritu kritikoa, zaintza pausatuak, banakako denborekiko errespetua, azken batean, eskola atsegin baten ideia irudikatzen duen oro, erabat anakroniko geratzen dira eta Masifikazioaren Pedagogiak irudikatzen duen paradigma berriak gainditzen ditu. Hainbesteraino, non datozen ikasturteetarako apurka-apurka handituko dugun haurren kopurua eskolan, nahiz eta bata bestearen gainean jarri behar ditugun, nork bere burua eta profesionala hobetzeko ahaleginean. Beti haur eskoletan bereizgarri dugun lan-espirituarekin.

Ironiak aparte... ez dugu eskola bakoitzeko haur kopuruaren igoerarik onartuko eta horregatik argi eta garbi diogu: masifikazioaren pedagogiari ez!