«Medikuek esaten zidaten zoratuta nengoela. Izugarria zen»

Depakinerekin estu lotuta dago Marine Martineren izena. Pollestresen bizi da, Ipar Katalunian. Botika hartu zuen berak ere, eta arazoak dituen seme bat du. «Ibiltzen hasteko adinean, ez zebilen; mintzatzen hasteko adinean, ez zen mintzatzen. Bila eta bila nenbilen». Depakineren ondorioen berri izan zuen. 2011n, arazoaren larriaz jabetu, eta Apesac elkartea eratu zuen, antzeko egoeran zeuden familiekin. Frantziako osasun sistemak auzia aintzat hartzea lortu dute. Ez arazorik gabe; osagile askoren mespretxua jasan behar izan zuen hasieran. «Medikuek esaten zidaten zoratuta nengoela, eta ea nor nintzen ni esateko Depakine txarra zela haurdun daudenentzat. Izugarria zen». Bidean zarata egin behar izan dute. «Hedabideen laguntzari esker egin ahal izan dugu presioa gauzak aldatzeko».

Eta badira presiorako motiboak. ANSM Frantziako Botiken eta Osasun Produktuen Segurtasun Agentziaren arabera, 2.150-4.100 haurrek izan ditzakete malformazio larriak. Erresuma Batuan ere elkartuta daude familiak, eta bi herrialdeetako kaltetuek lortu dute Depakineren gaineko kontrol neurriak zorroztea. «Europako Botiken Agentzian sendagaiaren berrebaluazio bat egitea lortu genuen. Egun Frantzian indarrean dagoen protokoloa ezarri zen horrela, 2015ean». Esan du, ordea, hainbat medikuk botika errezetatzen jarraitu zutela ondoren ere; kamera ezkutuen bidez eman izan dute horren berri.

Osagile askok uzkur jarraitu dute. «Zaila izan da, adibidez, diagnostikoa egingo zuten medikuak aurkitzea ere». Aldiz, horretarako protokolo bat ere lortu dute. Baita auzitarako bidea urratzea ere; horretarako heldulekuak badirela dio. «Literatura zientifiko oparoa dago gaiari buruz». Aitortza ere badute: Frantziako Gai Sozialen Ikuskaritza Nagusiak 2014an nabarmendu zuen Frantziako agintariek berandu erreakzionatu zutela.