Irati Majuelo iruindarrak euskal eleberrigintza eta hiria lotu ditu bere doktoretza tesian. Bost nobeletako hirian ibiltzeko manerari irakurketa feminista bat proposatu dio. Berripaper honetan atzo Uxue Reyk egindako elkarrizketan kontatzen zuen, besteak beste, arbuioz eta beldurrez begiratu zaiola hiriari, emakumeak izan dituztela protagonista hiri modernoaz idatzitako lehen eleberriek, eta hiriaren eta landaren dikotomian euskalduntasun purua bigarrenarekin lotu dela.
Hiria, ibilerak eta paisaiak. Susmoa dut ikerketetan, elkarrizketetan, sorkuntzan, oro har, gehiagotan azaltzen dela norbanakoa ingurunea baino. Lekua bizitzaren eszenatoki soil balitz bezala. Kanpoa utzi eta barrura begiratu; hor dagoelako gure ongizatea, kontatzeko daukaguna, gure esentzia, hor gaudelako gu. Eta ni halakoetan Agnès Varda artistaren Agnèsen hondartzak film zoragarriarekin oroitzen naiz. Hondartzan jesarrita halaxe aitortzen dio kamerari: pertsonak erdiz-erdi ebakiko bagenitu, paisaiak aurkituko genituzke.
