Bi jardunaldi atzera egin, eta Montilivin koka gaitezen. Hutsean berdindu zuen arren, Realak Txapeldunen Ligan erakutsitako bertsiorik onena berreskuratu zuen Gironaren aurka. Imanol Alguacilentzat, Montilivi proba pilotu moduko bat izan zen. Erraza da Gironaren eta PSGren arteko antzekotasunak aurkitzea. Biak 1-4-3-3koarekin kokatzen dira, baina partida hasten denean errealitatea oso ezberdina da: hegaleko batek bere posizioa ixten du, zelai erdian karratu forma duen 1-3-4-3 sistema osatuz. Eta beste ezaugarri komun bat ere badute: erasoko hegalekoek buruz buruko egoeretan desorekatzeko gaitasuna dutela. Motilivin Savinho eta Tsygankov bilatzen dituzte, eta Printzeen Parkean Dembele eta Kolo Muani (edo Barcola) nagusi dira espazioetan. Bada beste zerbait ere: bi taldeak erabakigarriak dira kontraerasoan, eta atzera egitean dituzte gabezia handienak. Realak ez du batere erraza izango kanporaketa gainditzea, baina argi dago Gironaren aurkako partida abiapuntu on bat izan zela.
Presio handi bizia
Denboraldiko Realik onena menderatzaile agertu da baloirik gabe. Presio eraginkor batek kolokan jar dezake Parisko taldea, baloia motzean ateratzean zalantzak baititu. 1-4-3-3tik abiatuta, Kubok, Barrenetxeak eta Oiartzabalek (osatzen baldin bada) salto egingo dute PSGko lehen lerrora. Hiru erdiko atzelarik osatzen dute lerro hori. Alboetan, jokalari kopuru aldetik, berdintasuna egongo da. Barrutik, Gironan gertatu bezala, erdiko atzelari batek zuzendu eta berdindu beharko du zelai erdian gutxiago egotea. Helburua: aurkariaren zelaian baloiak lapurtzea.
Lerro arteko birak saihestea
Realak bilatu behar du Mbappek baloiarekin ahalik eta kontaktu gutxiena izatea. Hegaletik atera, eta bederatzi edo aurrelari faltsuaren lana egiten dabil, eta bere taldearen jokoa arintzen du. Bira batek edo hegalera zabaldutako pase batek aurkariari atzera korrika eginarazten dio. Mbappek baloia ez jasotzea nahiko du Realak, presioaren bidez. Mbappe ez ezik, Zaire-Emery ere zaindu beharko du. 17 urte ditu, eta Frantziako selekzioaren historiako golegilerik gazteena da, eta PSGren hamaikakoetan finkatu da. Karratu famatuaren bi altueren artean mugitzen da, lehenengo altueran baloia jaso eta, ondoren, beste pase-lerro aurreratuago bat sortuz. Gainera, erremate posizioetara iristen da baita ere. Gironako Miguel Gutierrezen aurka bezala, lehenengo oposizioa Braisek egin dezake, Zubimendi bizkarrean duela.
Kanpoko erraietan defentsako laguntzak
Realak saihestu egin behar du PSGko hegalekoek aurkari bakar bat aurrean izanda baloia jasotzea. Dembelek —txuri-urdinei iraganean hainbeste arazo sortu dizkien jokalariak— finkoa dirudi eskuinean. Ezkerrean, berriz, Kolo Muani edo Barcola ager daitezke. Oso desberdinak dira bi jokalari horiek. Lehenengoak aurrelari profila du; bigarrenak, berriz, zabalera eskaintzen du bere burua. Bertan agertuko da Traore, eta egokitu beharko du batera edo bestera.
Baloi lapurretei zentzua eman
PSGk 6+4an zatitzeko joera du baloia galtzen duenean. Bere hiru erdiko atzelariek eta Vitinhak oso bakarrik erantzuten diote egoera horri. Luis Enriquek taldea babestu dezake Vitinharekin batera Ugarte jarriz, eta euskarri bikoitza osatuz. Nolanahi ere, espazioak alboetan egongo dira. Beraz, Reala, hegaleko jokalariek kontraerasoa baliatzeko duten gaitasunaren menpe egongo da.
Baloia babestu eta jokaldiak amaitu
PSG talde kaotiko bat da defentsa posizionalean, eta zailtasunak ditu baloirik gabeko faseak luzatzen baldin bazaizkie. Realak asko izango du irabazita eraso luzeak egiteko baldin baditu, bere bi barruko erdilarien bidez abantaila posizionalak bilatuz. Gakoa jokaldiak amaitzea izango da, PSGren kontraerasoa irits ez dadin.
Realak titulua irabazteko faborito bati egin beharko dio aurre, eta, erronka gainditzeko, Europako gau handien funtsa berreskuratu beharko du.
