Zer gertatzen da munduko etxe ezagunenetako batean, ateak itxita daudenean eta protokolo ofizialak argiak itzaltzen dituenean? Netflixen estreinatu den The Residence saiakerak horixe azaleratu nahi du: Etxe Zuriko egunerokotasuna, baina oraingoan misteriozko komedia baten itxuran. Shonda Rhimesen ekoizpenetik datorren istorioak ikusleak harrapatu ditu berehala, Agatha Christieren estiloan egindako trama baten bidez, baina gaur egungo ukituekin eta umore ñabardurekin.
Serieak Cornelia Cupp aurkezten digu, Uzo Adubak gorpuztutako detektibe bitxia. Bere lehen kasua ez da nolanahikoa: Etxe Zuriko uxer baten hilketa argitu behar du, goi mailako afari batean gertatutakoa. Susmagarriak? Guztiak: butroiko langileak, zerbitzariak eta gonbidatu guztiak. Eta Cupp bera, ohiko prozedurak alde batera utzita, ornitologiaren pasioarekin nahasten da pistak jarraitzeko moduan, ikertzaile eszentrikoen zerrenda batean leku propioa eginez. Zortzi ataletan zehar, ikusleak jokoan sartzen dira, hiltzailea nor den asmatu nahian, Knives Out edo Glass Onion filmen estiloko giroan.
Baina The Residence ez da soilik krimen baten erantzuna bilatzeko bidaia. Kate Andersen Browerren liburuan oinarrituta, serieak Etxe Zuriko korridore eta logelen atzean dagoen makineria erakusten du: uxerren eta langileen testigantzek osatutako mundu ikusezina. Paul William Davies da showrunner-a, aurretik Scandal bezalako lanetan trebatua. Kritikariek produkzioaren arintasuna nabarmendu dute: ez du asmorik genero berririk sortzeko, baina bai ikuslea entretenitzeko eta zirikatzeko. Agian luzeegia da kapitulu kopuruan, baina horrek ez du lausotzen bere balio nagusia: ikuskizun arina, elegantea eta publiko zabalari egokitutakoa.
Azken batean, The Residence entretenimendu hutsez harago doa: Etxe Zuria ez da hemen boterearen sinbolo handi bat, baizik eta pertsonaien kontraesanak eta sekretuak gordetzen dituen eszenatokia. Ikusleak barre egingo du, susmoak piztuko zaizkio, eta, agian, galdera hau egingo dio bere buruari: zenbat misterio dago ate itxien atzean? Shondalanden lan berriak erakusten du oraindik ere posible dela trama klasiko bat berrasmatzea, publikoari freskotasuna eta aisialdia eskaintzeko.
