Felipe Juaristik (Azkoitia, Gipuzkoa, 1957) 2007an eman zuen Ez da gaua begietara etortzen. Gaur nobela bat aurkeztu du, bada, aspaldiko partez. Donostiako udal liburutegiko sotoan aurkeztu du, Erein argitaletxeko editorea Iñaki Aldekoa alboan zuela.
Aurkezpenean azaldu duenez, duela sei urte hasi zen idazten Erbesteko elurra eleberria, Madrilen zegoela, udako egun beroetan. “Pertsonaia bat nuen buruan, iraganeko gertaera baten kariaz barneko mina ezin kendurik bizi dena. Eta, une batean, dena utzi eta desagertu egiten da”. Sebastian Saldias punk musikaria da pertsonaia hori. “Nobelaren katalizatzailea”, Aldekoa editorearen hitzetan.
Saldiasen ibileren berri jakitera Madrilera bidaliko dute Fermin Alberdi kazetaria. “Hori da eleberriaren hari nagusia. Kazetari batek aurkitu beharko du desagerpenaren arrazoia”, Juaristiren esanetan. Erantsi duenez, Madrilgo duela sei turteko egonalditik etxera itzuli zenean, maitasunari buruzko saiakera bat idazten hasi zen. “Etxean gaiari buruz ditudan liburu guztiak irakurri nituen, ondorio batera iristeko: ez dakigu maitatzen”. Horren islarik bada Erbesteko elurra nobelan ere, zehaztu duenez. “Nobela honetan pertsonaia asko dago, ahots asko. Kosta egin zait liburu hau idaztea”. Fikzioa dela nabarmendu du. “Eta gehiago du komediatik, tragediatik baino”.
Izenburua, François Villon poetaren hitzon zordun da: “Non ote dago iazko elurra!”. Denboraren iragaitearen oihartzunak dakartza bertso horrek. “Eta eleberri batek adierazten digu, azken finean, iragana oroimenean eta geroa gogamenean bizirik daudela”, Juaristiren hitzetan. “Patuaren eta esperantzaren aurkaria da erredentzioa. Denboraren mugak apurtzen ditu, eta beste denbora bat ezartzen, non iragana eta geroa orain diren”.
