Taxirik ez urtebeteko jardunaren ondorio da, eta abeslariaren bakarkako hamargarren diskoa. Lanak Leonard Cohenen omenezko Acordes con Leonard Cohen (EMI) diskoan eta biran eginiko kolaborazioan du iturburua, eta Azkarateko Katarain estudioetan grabatu zuen iragan udan. «Jende oso onarekin aritu nintzen biran, luze egin genuen lan gainera, eta hurrengo diskoan oinarri erritmikoa nahi nuela garbi ikusi nuen. Javier Masekin aritzeko aukera izan, eta hari instrumentuetako haren lanean argia ikusi nuen, mediterraneokoa, eta hori transmititu nahi nuen. Argi horren bila ibili naiz».
Aldaketak dira nagusi, hitzetan zein musikan, eta aurreko lanarekin zerikusi gutxi du, baina ez da prozesu traumatikoa izan, «normala» baizik. «Aldaketak normalak dira sortzaileengan, gure lanaren fruitu dira. Gure jarrera adi egotea da, hausnarrean, eta horren ondorio iristen dira».
Muguruza musikariz inguratu da, eta azken laneko «biluztasuna» atzean utzi du. Angel Unzuk (gitarra akustikoa) eta Mireia Otzerinjauregik (ahotsak) haren alboan jarraitu dute, eta Txema Garcesek (baxua eta konponketak), David Gomezek (bateria) eta Roberto Yabenek (gitarra elektrikoa) oinarri erritmikoa ezartzen lagundu diote. Hirurak aurretik Muguruzarekin lan egindakoak dira, «musikari oso onak», nabarmendu du, eta, abeslariaren iritziz, konfiantza horrek lana asko erraztu die.
Hitzei dagokienez, Muguruzak ez du abestirik idatzi. Aurreko lanean bakarra idatzi zuen, hil berria zuen aitari zuzendurikoa;inork ezin baitzituen bere sentimenduak berak baino hobeto espresatu. Taxirik ez-en, ordea, idazle eta olerkari ezagunen esku utzi ditu hitz guztiak. «Izan ere, letragile oso onak dira, eta onena euren esku uztea da. Oso zaila da hainbat gai eurek lortzen duten bezala enfokatzea», azaldu du. Hitzak Bernardo Atxagak, Harkaitz Canok, Jose Luis Padronek, Gerardo Markuletak, Iñaki Irazuk eta Iban Zalduak, aurrenekoz, idatzi dizkiote.Muguruzak, baina, abestiak nahi zituen, ez olerki musikatuak, eta ondo azpimarratu zien nahia egileei. «Urrundik zetorkidan ardura zen, buelta asko eman dizkiot. Eurak olerkariak dira, baina abestiak egiten asmatu dute, errepika eta guzti».
Abeslariak aldaketa nahia helarazi zien guztiei, eta ez zen lan erraza bere ustez, besteen hausnarketak norberarenak balira bezala asimilatu izan behar baititu. Hor ere, baina, musikariekin bezala, urteen poderioz lorturiko «konplizitateak» asko leundu du bidea. «Egile hauekin dudan identifikazioa urrundik dator. Munduari nire antzera begiratzen diote».
Gai sozialak nagusi dira kantetan, irekitako leihotik begira ari baita. Abesti zerrenda errepasatu eta ez zaio adibiderik falta Muguruzari. Jose Luis Padronek idatzitako Problemak abestia da aurrenekoa, eta hor eguneroko arazoez mintzo da. Ezjakintasunak, berriz, Harkaitz Canok idatzi du, eta kasu bakoitzean jendea nola agurtu behar den ez dakien pertsonaren zalantzak jorratzen ditu. «Gai inozoa dirudi, baina ez da hala, eskua eman ala ez, buruarekin bakarrik noiz agurtu, noiz besarkatu... Ziur nago guztiok ditugun zalantzak direla».
Aurreko diskoan heriotzaren gaiak pisu nabarmena zuen, eta Taxirik ez-en ere agertzen da, behin baizik ez, ordea, eta beste modu batera. «Mendekua da», Muguruzaren iritziz. Bernardo Atxagak idatzitako Clementine abestian agertzen da. «Ikuspuntu aldaketaren eredua da, Atxaga heriotzaz mendekatu egiten da. 85 urteko amonak duelua irabazten dio heriotzari. Kantak nire amona Josefina dakarkit gogora, 95 urterekin hil berri da, eta berak duelu asko irabazi zizkion heriotzari».
Azken kanta, berriz, desberdina da, Tan petita katalanez baita. Maria-Merce Margal zenaren olerki bat da, eta haren omenezko disko baterako grabatu zuen Muguruzak. «Gustura gelditu nintzen, eta sartzeko baimena eskatu nuen. Disko osoaren arrastotik irteten den abesti bakarra da».
