Ismael Iglesias, ohikotik kanpoko artista bat

Txinako artistak aho zabalik gelditzen dira Ismael Iglesiasek nola lan egiten duen ikustean. Oso arte ezberdina da harena, erakarmen bitxia sorrarazten duten forma geometrikoz betea. «Egiten dudana diseinu grafikotik gertuago dago, beharbada; programa informatikoetakoa da gehiago», azaldu du artistak, «nahiz eta karrozeroen zinta itsasgarria erabili formula matematikoetatik gertu dauden marrazkiak delineatzeko, zeinak gero margotu egiten ditudan, serigrafia moduko efektu bat emanez. Ia-ia interesgarriagoa zait sormen prozesua, margolan amaitua baino».

Goazen Txinara! bekari esker eman dituen bi hilabeteetan, formatu handiko dozena erdi lan egin ditu. Judas Arrietaren MA estudioan daude ikusgai, eta Maoren herrian gera daitezen nahi du. Obrarik apurtzaileenak zoruan erakusten diren bi margolan zirkular gurpildunak dira. «Horrela, margolana aireko perspektiba batetik ikus daiteke. Bira eman dakioke, hainbat angelutatik ikusteko, eta eskultura batek bezala funtzionatzen du».

Bereziegia beharbada Txinako merkatuarentzat; merkatu hori, ekonomiarekin zerikusia duen guztia bezala, ez baita oraingoz behintzat apurtzailea. «Tira, beti geratzen zaizu armazoiari gurpilak kendu eta ohiko margolan baten moduan paretan zintzilik jartzea», dio, ironiaz, Iglesiasek. Harrigarria gertatu zaio Txinako sortzaileak beren sustraiak nola galtzen ari diren ikustea. «Asko dute mundutik ikasteko. Oso azkar doaz, baina abangoardiarekin artisauaren tradizioa perbertitzen saiatu behar dute, garaikoa kopiatzea ez baita arrakasta lortzeko formula».