'Zorion handiegia'

1891ko urtarrileko lehen egunean, emakume txiki bat eta gizon handi bat oinez dabiltza Genevako Hilerri Zaharrean barrena. Berrogei bat urte dituzte biek. Emakumeak buru handia du, ume batena bezalakoa, ile zapa iluna eta kizkurra, eta irrikaz dagoenaren, are pixka bat erreguka ari denaren itxura. Aurpegia higatzen hasi zaiola dirudi. Gizona ikaragarri handia da. Haren gorputz handiak 285 libra biltzen du; eta, errusiarra denez, hartz esaten diote askotan, baita kosako ere. Une honetan, hilarrien aldera makurtuta dago eta koaderno batean idazten ari da; inskripzioak biltzen eta berehala ulertzen ez dituen laburdurak deszifratzeko ahaleginetan ari da, nahiz eta errusieraz, frantsesez, ingelesez, italieraz hitz egiten jakin eta latin klasikoa eta Erdi Arokoa ulertu. Gorpuzkera bezain hedakorra da jakintza, eta, beraren espezialitatea administrazio-zuzenbidea bada ere, gai da Estatu Batuetako gaur egungo erakunde politikoez, Errusiako eta mendebaldeko gizartearen berezitasunez eta antzinako inperioetako legeez eta usadioez mintzatzeko. Baina ez da pedante bat. Asmotsua da, eta jendeak oso begiko du, badaki patxadan egoten askotariko giroetan, eta bizitza ezin erosoago bat eraman dezake, Kharkiv-etik hurbil dituen jabetzeei esker. Hala ere, debekatua du Errusian postu akademiko bat izatea, liberala baita.

Izen aproposa du. Maksim. Maksim Maksimovich Kovalevski.

Berarekin dagoen emakumea ere Kovalevski da. Maksimen lehengusu txiki batekin ezkonduta egon zen, baina orain alargunduta dago.

Maksimi txantxetan ari zaio.

—Badakizu biotako bat hil egingo dela —esan du—. Aurten hilko da biotakoren bat.

Kasu handirik egin gabe, Maksimek galdetu dio:

—Eta hori zergatik?

—Hilerri batean pasieran ibili garelako Urteberri egunean.



Pasartea: 'Zorion handiegia' ipuinaren hasiera.

Liburua: 'Zorion handiegia'.

Argitaletxea: Meettok.

Urtea: 2005.

Itzultzaileak: Nagore Tolosa, Naroa Zubillaga, Aiora Jaka eta Itziar Otegi.