Albistea entzun

Iñigo Antsorregi. Gidoilaria

«Suizidioaren ideia hor zegoen, ia egunero, buruan»

Depresioaren ondorioz, suizidioaren ideia hoska izan zuen bolada batean Antsorregik; umorea lanabes eta babes, liburu bat ondu du gaiaz, tabuaren murruak apurtzeko.
ANDONI CANELLADA / FOKU Tamaina handiagoan ikusi

Arantxa Iraola -

2022ko irailak 10 - Donostia

Suizidioaren Prebentziorako Mundu Eguna da gaur, eta, horren harira, Biziraun elkarteak antolatuta, ekitaldi bat egingo da Donostian. 11:00etan izango da, Villa Marin. Iñigo Antsorregi gidoilari gazteak (Azkoitia, Gipuzkoa, 1994), ondu berri duen liburua izango du bertan hizpide: Nire minaren etxean. Argitaratzeko lana da oraindik, prozesuan dago. Bertan depresioak jota egon zen boladaz dihardu, eta bere buruaz beste egiteko izan zituen ideiez. Umorea tresna eta arnasa gisara hartuta ondutako lana da, bi hitzaurre dituena. Telmo Irureta aktorearena da bat; elbarritasun handi bat du, eta umorea akuilu duela dihardu maiz berak ere egoeraz. Beste aktore batek idatzia da bestea, Aitziber Garmendiak; umorearen bidez errealitateari eta emozioei zoli begiratzeko gaitasuna du hark ere, eta argi eta adorez mintzatu izan da, besteak beste, suizidioaz. Gaiaren inguruko hainbat liburu «inspiragarri» leitu ostean hasi zen liburuarekin Antsorregi, aurrez murruak apurtuta: «2022 hasieran elkarrizketa bat eman nuen Biba zuek programan [ETBko saioa; bertan ari da lanean], nahiko oihartzun izan zuen. Jende askok orduan jakin zuen zer gertatu zitzaidan.

Nola idatzi zenuen liburua?

Justu langabezian geratu nintzen, eta horrekin okupatu nuen denbora. Hilabetean idatzi nuen. Maiatzaren hasieran hasi eta...

Hustu egin zinen...

Erabat. Oso azkar joan den gauza bat izan da. Ez dakit barneratzeko denborarik ere eman didan oraindik. Idatzi hilabetean, argitaletxera bidali, baiezko erantzuna ere oso azkar jaso nuen... Gero, gainera, ikaragarrizko suertea izan nuen gai hauetan niretzat erreferente diren Telmo Iruretak eta Aitziber Garmendiak berehala eman zidatelako hitzaurreak idazteko baiezkoa. Gorputzak eskatzen zidan liburua ez izatea neurea bakarrik; beraiek, era batera edo bestera, egotea nahi nuen... Horiek horrela, gustatzen zait brometan esatea hitzaurreak zoragarriak direla; gero liburua beheraka doa... [kar, kar, kar].

Depresioarekin egin zenuen boladako bizipenak? Horren gaineko gogoetak? Zer kontatzen ahalegindu zara liburuan?

Oso modu indartsuan hasten naiz... Hain zuzen ere, grabatu nuen agur bideo bat transkribatzen. Ezabatu nuen justu liburua idazten hasi nintzenean...

Agur bideo bat, zeure buruaz beste egitekotan zenbiltzalako?

Hori da, liburua horrekin hasten da, eta behin sarrera hori hartuta, bueltatzen naiz gero hasierara, pixka bat ikusteko horren guztiaren detonatzailea zein izan zen. Nik ere ez daukat batere argi. Badauzkat ideia batzuk: nola nengoen oso estresatuta, eta horrek nola eragin zidan, eta ahots bat nola azaltzen den, esaten didana: «Hil zaitez. Hemen sobera zaude. Ez duzu ezertarako balio». Halako gauza politak esaten zizkidan. Depresioarekin bizitako horren guztiaren kontakizuna da liburua. Niretzat ariketa bat izan da hori egitea ahalik eta umore handienarekin... Horretan oso pozik nago; lortu dudala uste dut. Irakurleek esan beharko dute. Baina ni pozik nago ariketarekin.

Zein izan ziren zure heldulekuak gaitza atzean uzteko?

Familiaz eta lagunez gain, izan ziren osasun mentaleko profesionalak. Psikologoak, psikiatrak... Medikamentuak ere hor daude. Nik ez dut esango gehien medikamentuek lagundu zidatenik; momentu askotan kalte ere egin zidaten... Baina, batik bat, terapia. Zer gertatzen da? Oso baliabide gutxi daude. Nik, adibidez, sare publikoan, Osakidetzan, hiru hilabetean behin nuen txanda. Eta gaur egun, sare sozialetan-eta, leitu diot jendeari, laguntza eskatzeko pausoa eman, eta txanda eman diotela sei hilabetera... Nik suertea izan dut; gertuan laguntza ematen jendea izan dut, eta terapia pribatua eskuratzeko modua ere bai. Baina egongo da jendea ez dituena ez bat eta ez bestea.

Alde horretatik, antzeko esperientziak izan dituen jendearen ahotsa ere lagungarria da, ezta?

Bai, niri ere, momentu jakin batean asko laguntzen zidan horrek. Ikustea beste batzuei zer gertatu zitzaien: zer ari zitzaien gertatzen. Pentsatzen nuen: «Ez nago bakarrik». Mezu hori oso indartsua da. Niri horrek lagundu zidan, hein batean, ur sakonetatik irteten.

Unerik zailenetan izan zenuen buruan suizidioaren ideia?

Suizidio ahalegin oso larririk nik ez nuen izan. Horren inguruko fantasiak, planak... Halakoak, bai. Depresioarekin egin nituen bi urteetan ia egunero: ideia hor zegoen, buruan. Egun askotan ikusten nuen pasatzen ari nintzenarentzat irtenbide bakarra horixe zela. Zorionez, suerte handia izan nuen: bai alor publikoan eta bai pribatuan izan dudan laguntza handia izan da, eta bizitza salbatu dit jende horrek. Gero, elkarrizketa leituko dute akaso, eta esango didate: «Ez, Iñigo, zu salbatu zinen, guk lagundu egin genizun». Eta, bai, badakit, baina: «Zuek ere bai».

Zuloan beherago ez joaten lagundu zizuten, ezta?

Bai, azkenean flotagailuak behar dituzu, eta haiek izan ziren giza flotagailu polit eta eder batzuk. Asko lagundu zidaten, asko.

Suizidioa hautu librea izan daitekeela nabarmentzera egiten da zenbaitetan. Zure esperientzian, eta beste askotan, gaitzaren ondorioa da...

Hori da. Suizidioak berak aurpegi asko ditu. Nire kasuan, buruko gaixotasun baten ondorioa zen. Ni gaixotasunak bultzatzen ninduen... Ni orain oso ondo nago, oso gauza politak gertatzen ari zaizkit, eta ilusio handiz nago. Egia da; iluntasuna bueltatzen da noizbehinka, eta zenbait egunetan asko babestu behar dut neure burua... Baina hemen egoteko gogoz nago, bizipozez, ilusio handiarekin, eta oso eskertuta.

Sareko BERRIAzalea:

Irakurri berri duzun edukia eta antzekoak zure interesekoak badira, eskari bat egin nahi dizugu: Berria diruz babestea.

Zuk eta zure gisako sareko milaka irakurlek egindako ekarpenarekin, eduki gehiago eta hobeak sortuko ditugu. Eta, zuekin osatutako komunitateari esker, publizitateak eta erakundeen laguntzek bermatzen ez diguten bideragarritasuna lortuko dugu.

Euskarazko kazetaritza libre, ireki eta konprometitua eskaini nahi dizugu egunero; bizi zaren munduaren eta garaiaren berri ematen segitu.

Albiste gehiago

Migrazio politiken aurkako protesta bat Irun eta Hendaia artean, Santiago zubian. ©JAGOBA MANTEROLA / FOKU

Polizien jaiegunak, atxilotutako migratzaile kopuruaren arabera

Jone Bastida Alzuru

Agiri batek jasotzen du etorkin bat atxilotzeagatik hiru jaiegun lortzen zirela; bi atxilo hartuz, lau egun; eta hamar hartuta, bost. Baliogabetu egin dute Irungo komisariako agindua
Irati Tobar eta Amaia Urrutia LABeko kideak, Eusko Legebiltzarrean. ©EUSKO LEGEBILTZARRA

Lege proiektuaren «zehaztasun falta» kritikatu dute sindikatuek

Isabel Jaurena

Steilas, ELA, LAB eta Ikastolen Elkarteak proposamenak egin dituzte Eusko Legebiltzarrean
Gabiriako eskola txikia, artxiboko irudi batean. ©JUAN CARLOS RUIZ / FOKU

Ikastaldeak %24 gutxiago izango dira 2032rako, Jaurlaritzaren arabera

Irati Urdalleta Lete

Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailak 2032rako aurreikuspenak egin ditu txosten batean. Kalkulatu dute irakasleen %35ek erretiroa hartuko dutela ordurako

Postuei eustea nahi dute, hiru eskolak bat egin ostean

Berria

Donostiako Santa Teresa, Larramendi eta Jesuitina eskolak bateratuta, ikasgela kopurua murriztuko da

Astekaria

Asteko gai hautatuekin osatutako albiste buletina. Astelehenero, ezinbesteko erreportajeak, elkarrizketak, iritziak eta kronikak zure posta elektronikoan.

Iruzkinak kargatzen...

Izan BERRIAlaguna

Zure babes ekonomikoa ezinbestekoa zaigu euskarazko kazetaritza independente eta kalitatezkoa egiten segitzeko.