ERRESISTENTZIA KUTXA (XIV)
Betiko dun dena

Betiko dun dena
baina ni ez naun betiko.
Ez zaukanat ezer une hau baizik,
eta une hau ez dun kabitzen nigan,
ni ez naizelako hosto batean kabitzen,
hosto bat ez delako betikotasunean kabitzen,
ez beste neurri apalago batean ere.
Hau dun unea eta hemen naun betiko.
Gainerako atzoak eta biharko pozak
igaro zitunan eta ez ditun ezer,
loreak baizik ez, gomutak, min leunak.
Ez ditun ezer eta ez ditun betiko,
baina bihotza betetzen zidatenan denboraz,
gelditzen zaidan denboraz bihar arte,
nigan kabitzen ez den oro izan nadin,
beste hosto bat eta zeruago,
nire baitan dagoen guztia,
jaiotza eta bekatua eta basoak,
daukadan ezintasun handia,
atzera begiratzeko sukar sendaezina,
itzali nitinan argi ezilkorrak.
Hauxe dun unea, nik bazakinat,
baina minutu honek ez zakin nire berri,
entzuten nain baina ez nain ezagutzen,
eta astia eskaintzen zidan, mundu oso bat,
bart amaituko zaidana ezpainetan,
ezti goxo labur baten gisa,
mundu oso bat uneka hiltzen dena.
Hauxe dun dena, nik bazakinat,
eta bere infinituan hain urria delako
ezin dinat bere erroan neuk soilik iraun,
ni neu soilik ez naizelako denborak
denbora izateko behar duen
ahanztura eta oroimena.
Astekaria
Asteko gai hautatuekin osatutako albiste buletina. Astelehenero, ezinbesteko erreportajeak, elkarrizketak, iritziak eta kronikak zure posta elektronikoan.