Hurrengo oporrak

Nazioarteko prentsan Afganistan norako turistiko moduan agertzen hasi zenean bekaina altxatu zuten batzuek («hain goiz?»), baina lehen influencerrak hara iristeak eta prezio baxuek jende asko animatu zituzten, balizko dudakeriak alboratuta. Persiar Golkora (Emirerrietara, Bahrainera, Qatarrera) bidaiatzearen low cost bertsioa bilakatu zen.

Bertako gobernuak berehala ikasi zuen, herrialde haietan bezala, emakumeen eskubide falta ezikusian pasarazten, turistak deseroso ez sentitzearren. Talibanak ez ziren garai batekoak. Mendebaldeko lider ia guztiekin biltzen hasiak ziren, lotsati gogorarazten zietenak, ez beti aurrez aurre, oinarrizko eskubideak begiratzearen komenientzia (ezen ez beharra, haiek gabe hasiak baitziren harreman komertzialak, Txinak edo Errusiak herrialdea bereganatuta abantaila estrategikoa lortuko zuten beldur). Munduko Futbol Txapelketa Kabulen antolatzearen konpromisoak gauzak azkartu zituen. Herrialdearen irekitasunaren seinaletzat saldu zen. Toki guztietako futbolzalez bete zen hiria, ez gutxik opioaren coffee shop-ei bisitatxoa egitea buruan.

Senarra eta biok, berriz, ohiko arruta turistikoetatik ihes egiteko asmoarekin goaz bertara. Gidek ez dute aholkatzen, baina.