Pintxo segida bat, usainez usain

Garrantzitsua da bost zentzumenak erabiltzea». Baina, aurkezlearen ohartarazpena gorabehera, agian ez dira aski izango Euskal Herriko XVII. Pintxo Txapelketara aurkeztutakoak epaitzeko. Mahai luze batean, ordenatuta ipini dituzte sukaldariek platerak eta aurrez prestatutako osagaiak, dantzan hasi dirahiru saltsa ezberdin, haragi puskak, beste hainbat elaborazioz osatutako jakiak, eta puzzle baten moduan taxutuz joan dira pintxoa. Abisua eman eta prest agertu dira beltzez jantzitako bost emakume, bi gizonek kozinatutakoa epaimahaikideengana eramateko. Sukaldariak nola, zerbitzariak hala: koordinatuta kokatu dituzte jakiak euren aurrean. «Platerak usaindu egin behar dira», esan dio aurkezleak publikoari, baina Bilbao Events lokal osora hedatua dago jada usaina, platerera hurbiltzeko beharrik gabe.

«Komeni da mokadu batean jatea», adierazi die Barakaldoko (Bizkaia) Ayala tabernako Mario Montenegrok epaileei, eta hala egin dute pare batek. Ziztuan desagerrarazi dute hau dena: «Japoniako shiitake seta konfitatua gaztaina kremarekin, puztutako ogia batata parmentier-ez betea, eta masailarekin eta menbrilloarekin egindako bonboitxo bat, Enkarterriko txerri kokospearekin estalita. Eta, gainera, guakamolea, eta arrain hegalariaren arrautza batzuk». Ia etenik gabe bota ditu Montenegrok pintxoaren osagaiak, eta ia ezinezkoa dirudi, orobat, hori dena harrapatzea soilik bost zentzumenekin.

Fusioan oinarritutako proposamen bat aurkeztu dute Ayala tabernakoek —Montenegrok eta Iñaki Aierbek— txapelketarako. Montenegroren irudiko, gizartearen isla baino ez da sukaldaritza, eta, hori horrela, aniztasun kulturalak ezinbestean egiten du jauzi gastronomiara. Ayalan bat egiten dute Hondarribiak (Gipuzkoa), Algortak, Enkarterriak (Bizkaia), baina baita Peruk eta Kolonbiak ere, sukaldariak aletu duenez. Hori dena segundo batean irentsi dute.

Tokiko osagaiak oinarrian

Hamar minutuan biribildu behar dute prestakuntza sukaldariek. Pintxoa bukatzen ari dira batzuk, eta parean dute hurrengo lehiakidea, dena ondo ipinia duela, osatzen hasteko prest. Egurrezko lau kutxatxo ilaran ipini ditu Gasteizko Waska jatetxeko Carlos Davalosek, eta hasi da piezatxoak muntatzen. Foiez betetako bonboia ondu du, kakao gurinaz estalia, kumquat gelarekin, laranja ketuaz eginiko alioliarekin, eta tapioka kurruskariarekin.

«Poesia hutsa da», adierazi du ikusleetako batek ahapeka, sukaldariak deskribapena bukatu duenean. Baina tokiko poesia da, nolanahi ere: Slow Food mugimenduko kide da Davalos, eta gertuko osagaietara jo du oraingoan ere. «Ahalegintzen gara hemengo produktuak erabilita joera berriekin bat egiten, eta ohikotik kanpo dauden gauzak prestatzen, beste munduko ezer izan gabe ere».

Beste usain bolada bat zabaldu da aretoan. Oraingo honetan, ketua. Epaimahaikideek kanpaia altxatu dute, eta aurreko pintxoaren arrastoak estali dituzte. Bilboko Amaren lokaleko Aitor del Olmoren lana da. Arrautza itxura du pintxoak, baina askotariko elaborazioak ditu barruan. Aurrekoak baino mardulagoa, haginkada gehiago behar izan dituzte platerekoa amaitzeko, eta ke usainak indarra galdu du; berehala gailenduko da hurrengoa.