Mendiak, aske

Klima eta ekologia krisi larrian dago mundua. Deskarbonizazio prozesuari horren berandu heldu izanak presa eta ezinegona eragin ditu, eta energia sortzeko beste iturri batzuk martxan jarri beharraz ari dira hango eta hemengo agintariak.

Duela gutxi arte gasa ustiatzearen aldeko hautua egiten zutenek arrautza guztiak jarri nahi dituzte orain energia berriztagarrien saskian. Eta, hor, parke eoliko handiak atera dituzte oroitzapenen kutxatik. Araban egin nahi dituzten proiektu horietako batzuk baztertu egin zituzten duela urte batzuk, kokagune batzuen balio ekologikoagatik. Hori da Iturrietaren eta Arkamoren kasua. Ikatzaren negozioari hamarkada askotan etekina atera zion enpresa bera dago eremu paregabeok industrializatu nahi dituen egitasmo horien atzean. Pasaian eta Santurtzin izan zituen ikatz zentralek isuritako CO2 tona ugariek atmosferan segituko dute hamarkadetan, baina enpresa horri inork ez dio kalte ordainik eskatuko larrialdi egoera honetan duen arduragatik. Aitzitik, «energia berdearekin»etekina egiten jarrai dezan lagunduko diote.

Kontua da klima larrialdiak duen presazko erantzun bera eskatzen duela bioaniztasunaren babesak ere. Txanpon beraren bi alde dira, eta ez dago txanpona salbatzerik bi aldeak salbatu ezean. Ezinbestekoa da deskarbonizazioa. Prozesu horretan, parke eolikoak eraiki beharko dira, baina gero eta eskasagoa den natur ondareari eta bioaniztasunari ahalik eta kalte gutxien eginda.