Faltsetea

Ahaztua nuen kasik, ia hamar urte izango baitira zuzenean azkenengo aldiz Atom Rhumba entzun nuenetik. Baina Pavloven zakurra banintz bezala piztu zait oraingoan ere apeta. Rober! kantariaren faltsete ahotsa entzun orduko, aldaka-sorbaldak herio beteko dantzan! Eta fini; kontzertua amaitu artean, halaxe, Soul Train saio mitikoko dantzari bihurturik. Zumarraga-Urretxun eman zuten kontzertua, iragan larunbatean; zehazkiago esan, Zumarraga eta Urretxuren arteko mugaldean, muga egiten duen Urola errekaren gainean, hain zuzen ere.

Eta ez da taldearen kantuen kalitate kontu hutsa; argi esan dezadan: faltseteak, mugaldeko ahots horrek, dantzan jartzen nau ni, eta dantzan jartzen ditu nire zenbait barne-korapilo ere.

Nerabezaro aurrean The Communardseko Jimmy Sommervillen Don't Leave Me This Way edo Modern Talking-en Brother Louie entzunez hazitakoak gara. Zer egingo diogu! Gerora ere majo gozatua naiz Thom Yorke, Jeff Buckley edo Bon Iverren ahotsekin, nahiz eta ez izan hain molde dantzagarrian. Baina, ondoen parrandarako dantza saioetan igaro dut: Bee Geesen Stayin' Alive tumatxarekin, Michael Jacksonen Billy Jean hit-arekin eta Princeren hainbat agudorekin. Curtis Mayfield, Marvin Gaye, Smokey Robinson... Gozatu dut musika/musikari horiek sortutako dantzekin, eta baita haiek eragindako hainbat ezerosotasunekin ere.

Faltseteak, garai batean debeku eta zentsura baten ondorio zenak —emakumeek ezin zuten kantatu Europako Erdi Aroan, eta haien ahotsa imitatzen zuten gizonek elizan— egun izan baitezake oso bestelako oihartzunik: faltseteak apurtzen du gizon ahots estandar bat. Eta zergatik ukatu, neure baitako ahots estandarra ere urduritu eta apurtu izan du.

Eta gurean? Honetan ere aitzindari Niko Etxart eta haren Tumatxa, 1983koa; Beñat Axiari eta bere noranahiko ahotsa, eta oraintsuko Asier L.I.-ren boz bakana... Beste askorik ez. Eta izan liteke zerbaiten seinale. Ahots molde baten premia du gure musikak. Atom Rhumbako Iñigo Cabezafuegok Urola gaineko kontzertuan esan bezala: «The Stoges, MC5, The Ramones... gutxiago, eta Prince gehiago, arraioa!».

Ezerosoa den heinean, askatzailea baita faltsetea. Eta zein ederra!