Tranpa

Arratiako tranbian joaten zen Bilbora goizero. Errebisorea etortzen zenean beti ematen zion diru handia: paperezkoa. Errebisoreek ez zuten kanbiorik izaten normalean, eta debalde egiten zuen bidaia beti. Errebisoreetako bat nazkatu egin zen azkenean, eta goizeko txanda zuen batean han joan zitzaion txartelarekin. Eman zion bidaiariak paperezko dirua, eta hartu zion; baita bueltak eman ere. Dena txanpon txikitan eman zion: «Bihartik aurrera ere billetea ordaintzeko kanbioak izan ditzazun».

Jende askok hartuko zuen lasaitua errebisorea errebelatu zenean. Izan ere, bizitzan askotan ikusten dugu nola guk betetzen ditugun arauen gainetik pasatzen diren beste batzuk, eta min ematen digu. Pentsa zer pentsatuko zuten goizero Arratiatik Bilborako bidaia ordaintzen zutenek! Seguruenetik, esango zuten bazela garaia norbaitek ordaintzen ez zuen bakarrari kobratzeko. Edozelan ere, hotzean pentsatuta, han zihoazen bidaiariei berdin zitzaien gizonak ordaindu edo ez. Esan nahi dut gu trenean sartzen garenean bidaiak prezio bat daukala: berdin du zenbat goazen eta zenbatek ordaintzen duten. Ez gara eroso sentitzen, ordea. Besteek tranpa egiten dutenean ez gara geure lekuan ondo kabitzen. Ez, ordea, tranpa egitea injustua iruditzen zaigulako: geuri ez zaigulako bururatu baino.