Sorpresarik handiena

Simbiatu Simbi Abisola Abiola Ajikawo hip-hop musikari britainiarrak marka guztiak hautsi zituen iaz argitaratutako Sometimes I Might Be Introvert diskoarekin; besteak beste, Mercury Prize saria jaso zuen, eta nik neuk iazko disko onena izendatu nuen orriotan egiten dugun urteroko laburpenean. Maisulan horrek erakutsitako kalitatea eta jasotako laudorio zaparrada aintzat hartuta, inork gutxik esperoko zuen Little Simz-ek lan berri bat plazaratuko zuenik aurten. Alabaina, eta zaleon harridurarako, bai eta poztasunerako ere, iragan astean No Thank You izenburuko lana kaleratuko zuela iragarri zuen sare sozialetan musikari beltzak; hain justu, abenduaren 12an argitaratuko zela zehaztu zuen Simzek.

Ezusteko disko hau musikariaren amorrutik sortu omen da, aipatutako lore eta aitortzez gainera, Simzek tarte garratzak ere bizi izan baititu amaitzen ari den urte honetan; tartean, bere managerra abandonatu du eta AEBetan barrena egin behar zuen bira bertan behera utzi zuen. Horiek horrela, musika industriarekiko mesfidantzatik loratutako grabazio hau itzela dela azpimarratu behar da, aurrekoarekin langa jo izanagatik ere haren jarraipen bikaina baita, eta, tentuz entzunez gero, entzuleak berritasunak aurkituko ditu musikariaren ohiko jarioan, betiere Inflo (Sault) ekoizlearen—gaztetatik ezagutzen omen dute elkar— eta Cleo Sol soul abeslariaren laguntzaz; hau da, bere ohiko bi partner-ak izan direnak.

Nobedade horien artean, nabarmena da soularen eta gospelaren presentzia, Simzen proposamenaren bizkarrezurrak hip-hop kutsuko etorria izaten jarraitzen badu ere. Hala, diskoa zabaltzen duen Angel doinuan, Cleo Sol abeslariak soul giroak txertatzen ditu, Infloren ohiko sokazko konponketekin batera, eta Who Even Cares kantuak neo soul edo soul garaikideko trazak azaltzen ditu. Gospelaren itzala, bestalde, X abestian biltzen da, zeina epikara hurbiltzen den emakumezko ahotsez osatutako koruen eta soka eta haize konponketen bidez. Jainkoari zuzentzen zaio Simz, eta haren beharra aldarrikatzen du: «Noizbait, nire mina maitatuko duzu; babes nazazu, Jainkoa». Diskoaren gailurra, baina, sei minutu inguru irauten duen Silhouette da: Simzen hitzen gainetik, askotariko konponketak pilatzen dira, kantua egituratzeko asmoz-edo. Kolosala.

Guztira, hamar abesti biltzen ditu diskoak, eta, ezbairik gabe, Little Simzen ibilbidea egonkortzera eta trinkotzera dator, baita haren ahalmen aparta erakustera ere, Sometimes I Might Be Introvert-en agertutako mailari eustea ez baitzen batere lan erraza. Haatik, kenyar jatorriko hip-hop artista britainiarrak garroak eta letaginak atera ditu bere sormena inoiz baino gehiago erreibindikatzeko, musikaren negozioak eragindako deskalabruak gorabehera. Urteko disko onenetarikoa dela esatea sobran dago.