Israelen plana

Azken urteotan nazioarteak kolpeka eman dio arreta Israelen eta palestinarren arteko gatazkari; zehazki, indarkeria kolpeak gertatu ahala. Azken lau egunotan gutxienez hemezortzi lagun hil dituzte erasoetan: 11 palestinar eta zazpi israeldar. Urtea hasi denetik Israelgo indarrek 32 palestinar hil dituzte Zisjordanian eta Jerusalem ekialdean. Iazkoa azken aldiko urterik odoltsuenetakoa izan zen lurralde okupatuetan, Israelek gutxienez 150 palestinar hil baitzituen; eta palestinarrek, berriz, 30 israeldar hil zituzten atentatuetan. Batzuek estatu baten indar eta baliabide osoekin; eta bertzeek, berriz, gehienbat norbanakoek egindako atentatu ez hagitz sofistikatuekin.

Izan ere, denbora bada indarraren alde horren ondorioz Israel dela gatazkaren norabidea markatzen duena. Norabide hori indarkerian sakontzea izaten ari da etengabe, baina zein helburu zehatz duen ez dago argi. Gobernura gero eta ordezkari ultragoak ailegatu, gero eta gehiago eta argiago mintzo dira nazioarteak palestinarren burujabetzakotzat dauzkan lurrak anexionatzeaz.

Baina ez dutena hain garbi adierazten da zein den etorkizuna. Zisjordania eta Jerusalem ekialdea Tel Aviv bezain israeldar bihurtzen badituzte, zer eginen dute lurralde horietan bizi diren lau milioi palestinar ingururekin? Edo helburua da, bertzerik gabe, oraingo egoerari eustea, palestinarren bizimodua degradatuz, helmugari erreparatu gabe?