Bekatu eta delituez

Ez dakigu gauza handirik Jorge Mario Bergoglio alias Frantzisko-ren gustu musikalez, berari ere, haren aurrekoari bezala, Mozart gustatzen zaion, baina pentsatzekoa da (oraindik) gustu mundutarragoak izanen dituela. Aste honetan zantzu batzuk eman ditu, nahi duenak aita santuaren balizko playlist-a osa dezan.

Horrela, arrasto musikal moduan, ulertzen ditut entzun dizkiogun adierazpenak, esanez «homosexuala izatea» ez dela delitua, «ez da delitua, bai, baina bekatua da»; berak, bere mikroestatutik at, ezin baitu delitua zer den zehaztu eta teologikoki gatazkatsua baita bekatua (pentsamenduz, egitez edo berbaz) egiten den zerbait izatetik norbera den zerbait izatera pasatzea.

Nire ustez, bolero gisa ospea lortutako tango bat dabilkio buruan, argentinar batengan harritzekoa ez dena, elizgizonari. Los Panchosek edo Caetano Velosok abestutako Pecado izeneko hura, lehenengoz Rodolfo Lesicak grabatu zuena: «Nik ez dakit amodio hau bekatu den, zigorduna; gizonen eta Jainkoaren lege zintzoak urratzea den». Tangoaren ezbaia argitu nahi izan du herrikideak, Pet Shop Boys-engandik hurbilago, berrituz baietz, it's a, it's a, it's a... It's a sin. «Egin duzun guztia, egiten duzun guztia, bekatua da».