Tradizioa iraultzen

Tradizioa, tradizioa eta tradizioa. Iruñeko Kultura zinegotzia gogaituta dago. «Begira, usadioak positiboak dira, baina, hori muturrera eramanez gero, originaltasunerako zirrikiturik ez da geratzen, ez dago aurrera egiterik». Hirian bere ekarpena utzi nahi du zinegotziak, eta hau du unea. Alkatea aurrez aurre du. Hark izango du azken hitza. Proposamena biltzen duen txostena mahai gainean utzi dio, baina badaki datozen minutuetako azalpena dela erabakigarria. Hik beti saldu ezak ondo heure burua, osabaren gomendioa du buruan.

«Badakit prozesioak XII. mendean duela jatorria, eta XVI. mendean, tradizioaren izenean, egikaritu zela, baina ez al da ordua iritsi XXI. mendean sartzeko?». Alkatearen aurpegiari erreparatu dio, baina ez du antzeman aztarna txikienik ere. Gizon hau harrizkoa da!

Itzulinguruak utzi, eta, zirt edo zart, proposamena hezurmamitzeko ordua iritsi da. «San Ferminen omenez egiten diren emanaldiek Nafarroako kultur aniztasuna islatu behar lukete. Eta ez naiz ari soilik musikaz. Demagun San Lorenzotik ateratzen denean lehen jotaren ordez, zergatik ez bertsolari bat? Eta Zapateria kalean abesten zaion jota ezagun horren ordez, eta ez dut ezer jotaren aurka, zergatik ez..., zergatik ez..., Su Ta Garren Rotaflexa garrasika? Eta aurrerago, zergatik ez hartu jota bat eta fusionatu flamenkoarekin, eta egin koreografia apurtzaile bat?». Berotuz doa. «Edo zergatik ez egin performance bat San Ferminekin eta hiriaren ikono desberdinekin islatzeko gure garaiko gizarte atomizatu, indibidualizatuak...».

Alkateak bekaina altxatu du. «Errespetu instituzionaletik, hiri hau ez dago oraindik prestatua halako ezertarako». Kito.

Isiltasuna.