Grezian egiten ari den lanaren kenketa gisa

Albistegietan ia ez du lekurik, baina Grezian gauza asko gertatzen ari dira oraindik ere. Horren adibide, azken hilabetean izan diren berri batzuk nabarmenduko ditut. Lehen bezain nabaria ez bada ere, Mediterraneoko, Balkanetako eta Ekialdekoa den herrialde txikiak Europako laborategi neoliberala izaten jarraitzen du. Hemen frogatu zen —Troikak erakutsi zuen— EBren kapitalismoak demokrazia —eta subiranotasun— maila jakin bat baino ez duela onartzen. Hemen, burokratek erakutsi zuten austeritatea ez dela neurri ekonomiko bat, programa ideologiko bat baizik. 2019tik, Grezia da, berriz ere, belaunaldiz belaunaldi gobernatzen duen eta herrialdea bere jabetza pribatua dela uste duen familia baten zorionduna: Kyriakos Mitsotakis lehen ministroaren familia. Kiryakos lehen ministro baten semea da, egungo Atenasko alkatearen osaba, ministro baten neba, eta, duela gutxitik, haren semea Esteban Gonzalez Ponsen laguntzailea da Europako Parlamentuan.

Cretan Mitsotakis Collection delakoa inauguratu dute; lehen ministroaren familiaren arkeologiako piezak erakusten dituen erakusketa. Arkeologo ezagunek salatu dute erakusketak pieza bakarrak dituela. Horregatik, legearen arabera, estatukoak izan beharko lukete. Mitsotakisek Greziarekin duten ondare harremanaren adibide bat da.

Hil horretan bertan, Grezia 108. posturaino jaitsi da Mugarik Gabeko Erreportariak erakundeak egindako prentsa askatasunaren rankingean. Grezia 180 herrialdetatik 108.a da, adibidez, Giorgos Karaivaz kazetaria Atenasko Alimos auzoko etxetik gertu hil zutelako, 2021eko apirilaren 9an, babespean diskotekei xantaia egiten zieten mafiosoen eta polizien talde bati buruzko ikerketa bat argitaratu ondoren. Ez da prentsa-askatasunaren kontrako eraso bakarra. Gobernuak eta Demokrazia Berriko diputatuek Dokumento egunkariko zuzendaria den Kostas Baksebanis espetxeratzeko eskatu dute publikoki, ustelkeria kasuei buruzko albisteak argitaratzeagatik. Halaber, espetxean sartu nahi dute Eleni Tulupaki ustelkeriaren aurkako fiskala, ministroen eroskeriak ikertzeagatik.

Greziako araua da zigorgabetasuna. Aste horretan bertan, lau polizia absolbitu zituzten Zak Kostopoulos LGTBI aktibistaren hilketaren epaiketan. Zak Kostopoulos LGBTI mugimenduaren figura ezagunenetako bat zen Grezian, bai zeropositiboaren diskriminazioaren aurkako aktibismoagatik, bai Zackie Oh izeneko drag queen-a izateagatik. 2018an, Kostopoulos basatiki hil zuten ostikoka, bitxi-denda baten jabeak eta haren lagun batek, talde paramilitar faxista bateko kideak. Hiltzear zegoela, orain absolbitu dituzten poliziek eskuburdinak jarri eta ostiko gehiago eman zizkioten. Hori guztia agerian erakusten duten irudiak daude, baina epaileek ez dituzte kontuan hartu.

Poliziaren aldeko Mitsotakisen zaletasuna hain da handia, ezen bere agintaldian unitate berezi berriak sortu baititu: Drasi beldurgarriak motorrean doazen istiluen aurkakoak eta unibertsitateko polizia-kidegoa. 2019ra arte poliziak debekatuta zuen unibertsitateetan sartzea; orain, berriz, gobernuak nahi du campusetan beti agenteak egotea. Ikasleek, batez ere Salonikan, ikasturte hasieratik daramate horren aurka gogor borrokatzen. Apirila bereziki bizia izan da, istiluak, poliziaren oldarraldi oso gogorrak eta poliziek ikasleen mugimenduaren ageriko aurpegiei mehatxu zuzenak barne.

Abokatutza utzi eta Greziara etorri nintzenean, kazetari bihurtu nintzen ez nekielako zer egin nire bizitzarekin. Grezia begirada guztien erdigunean zegoen 2014an. Arreta handia zegoen, eta lanbide hau aukeratzeko lekurik onena zen. Orain, zorionez, hemen bizi naiz, eta Ekialde Hurbilean, Afrikan, Europa ekialdean eta munduko beste leku batzuetan lan egiten dut. Dagoeneko ez naiz inoren berriemailea Grezian. Ez dut horren falta sumatzen, baina etsipenez oroitzen ditut munduak aintzat hartzen ez dituen bidegabekeriak.