Malek, sistemaren biktima

Kartzelan gertatzen den heriotza oro da larria. Espetxean ez luke inork hil behar, eta hiltzen den preso oro da sistemaren biktima; zalantzarik gabe, administrazioaren ardura da. Zerbaitek huts egiten du preso bat hiltzen den bakoitzean. Eta asteartean Zaballan, 22 urteko gazte bat hil zen: Malek.

Haren senidearen testigantzak hutsegiteen segida luze bat ematen du, eta galdera ugari uzten ditu airean. Bat: 14 urterekin Euskal Herrira gurasorik gabe etorritako gazte bat nola utzi liteke kalean 18 urte bete eta bi egunera, sarerik gabe kale gorrian gelditzen dela jakinda? Bi: Zer espetxe eredu gizarteratzaile da sakelako telefonoa izateagatik bakartze ziegara zigortzen duena? Hiru: Inor harritzen ez den arren, nola da posible gazte batek kartzelan, droga kontsumoari eutsi ez ezik, kontsumo hori areagotzea? Lau: Nola liteke senide bat 40 minutuko bisitan ohartzea gaztea bere buruaz beste egiten saiatu dela, eta kartzelan haren zaintzaz arduratu behar dutenak ez ohartzea? Bost: Zergatik dute hedabideek heriotzari buruzko informazio gehiago senideek baino? Eta sei, zazpi, zortzi... segidak ez du amaierarik.

Tamalez, Maleken kasuan alferrik izango da hutsegiteak konpontzen saiatzea, baina bada nondik hasi.