Donostiako 66. Zinemaldia. Kritika. Sail Ofiziala
Formalismo hutsa
'Alpha, The Right to Kill'
Zuzendaria: Brillante Mendoza. Herrialdea: Filipinak. Iraupena: 100 minutu.
Bi ideia nagusi azpimarratu nahi ditu Alpha, The Right To Kill pelikulak. Batetik, drogen aurkako borrokan ustelkeria poliziala guztiz hedatua dagoela, eta, bestetik, alferrik ari direla agintariak bide polizialetik, burua ebakitzen dioten bakoitzean berehala berri bat sortzen zaiolako piztiari.
Hau guztia Filipinetan gaia pil-pilean dagoenean, Rodrigo Duterte presidenteak gurutzada bat abiatu baitu narkotrafikoaren kontra, eta giza eskubideen urraketen inguruko salaketak ugaritu direnean. Testuinguru horretan, gaiaren gainean film bat egiteari ezin zaio leporatu gaurkotasunari lotuta ez egotea, zinemak urgentzia baitu inguruan gertatzen ari dena salatzeko.
Arazoa da bi ideia horiek behin adierazita pelikula horretan agortzen dela, azpimarraketaren erruz istorioa errepikakorra eta aspergarria bihurtzen baita.
Zinemaldi inportanteenetako kuttuna da Mendoza, bere film errealistek oso harrera ona izan dute. Hemen ere, filmatzeko modu zuzena erabili du, urduriak dira kameraren mugimenduak eta enkoadreak, sinesgarriak pertsonaiak, karrikak eta etxeak benetakoak sentitzen dira, giroan murgilaraztea lortuko du zuzendariak, artifiziorik gabe.
Baina hori ez da aski pelikula salbatzeko, formarekin batera inportantea baita kontatzeko dagoen hori, eta kasu honetan lehenengo minutuetan —ia himnoa jotzen duen mementotik— amaituko da Mendozak esateko zuena.
Gaiak
Astekaria
Asteko gai hautatuekin osatutako albiste buletina. Astelehenero, ezinbesteko erreportajeak, elkarrizketak, iritziak eta kronikak zure posta elektronikoan.
