Euskararen aurkako jokabidearen lekukotasuna eman zuen Joan Mari Torrealdaik 1998an, El libro negro del euskera (Euskararen liburu beltza) liburuan, eta haren gaurkotze moduko bat aurkeztu du orain: Asedio al euskera. Más allá del libro negro (Setioa euskarari. Liburu beltzaz harago). Txertoa argitaletxeak kaleratu du liburua.
Hemezortzigarren mendetik aurrera egindako legeak eta intelektualek emandako iritziak jaso ditu liburuan Torrealdaik, baina batez ere azken urteei erreparatu die, 1998 ondorengoei. Izan ere, uste du “korronte baten abiapuntua” izan zela garai hura. Batetik, “estatuari errua kendu eta hizkuntza komunitateari jarri” zaiolako, eta, bestetik, “negazionismoa” areagotu egin delako, euskararen aurka egindako erasoei ezikusia eginda.
Dozenaka eta dozenaka adibidez hornitu du liburua Torrealdaik: legeetan jasotako neurriak eta pertsona ezagunek egindako adierazpenak: idazleak, kazetariak, linguistak... Horien guztien oinarria azaltzeko, bi kontzeptu baliatu ditu. Batetik, matxismo diskurtsiboa: “testosterona intelektuala” aipatu du, jakin gabe euskarari buruz suelto hitz egitea, eta batez ere gizonak izatea hori egiten dutenak. Bestetik, hizkuntza ideologia supremazista: euskararen egoera ezagutu gabe, gaztelania goresteko joera, “kontzeptu faltsuetan oinarrituta”.
Liburuaren bidez, “kontzientzia” zabaldu nahi du, hori delakoan “defentsarako” bidea. Gaztelaniaz argitaratu du liburua. Batetik, uste du jasotako adibide mordo horiek “indarra” galduko luketela euskarara itzulita, eta, bestetik, euskaldunengana ez ezik, euskararen aurkako adierazpen horiek egin dituztenengana ere iritsi nahi du, haiek “lotsarazteko”.
