Bazen garaia!

Bai, azkenean Koldo Otxandiano uztailaren 5ean sartu zen kartzelan, eta hurrengo egunean Alfredo de Miguelek egin zuen. Kontua ez da ni poztu egiten naizela jendea kartzelara doalako, hau da, zigortzailea prebentzioaren gainean gailentzen delako, era guztietako ustelkeria eta txantxak saihesteko benetako bitartekoak egon behar zirenean. Oraindik ere eskatzen ari gara Ertzaintzak ustelkeriaren aurkako benetako taldea izan dezala, kargu publikoetan hainbeste delitu egon ez dadin bitarteko nahikoak izan ditzan.

Ordua zela diot, gizon hauek hilabeteak daramatzatelako kondenatuta. Zalantzarik gabe, helegitea aurkezteko eskubidea dute, baina zigortutako pertsona askok baliabide berberak izan nahiko lituzkete helegitea jartzeko eta espetxeko sarrera modu berean luzatzeko. Delitu txikiagoengatik, dezente urte gutxiagoko epaiengatik, jende asko sartzen da kartzelan inolako atzerapenik gabe.

Neurtzeko makila asko dago. Maizegi ikusten dugu 60 eta 70 urtetik gorako pertsonei hirugarren graduak ematen zaizkiela, baldin eta kondenaren hiru herenak baino gehiago beteta badaramatzate, gaixo batzuek, eta Fiskaltza Nagusiak edo Auzitegi Nazionalak erabakia baliogabetu eta kartzelara itzultzen direnak.

Baina De Miguel eta Otxandiano jaunen kasua deigarria da, EAJko kargudun garrantzitsuak izan direlako eta euren postuetan azkeneraino jarraitu dutelako. Honen aurrean alderdi horretako kideek mundu guztiari lezioak ematen jarraitzen dute eta ezker abertzalea eta preso politikoak iraintzen dituzte. Batzar Nagusien eta Udalen kanpainan ikusi berri dugu. Baina oso ondo zaindu dute, zenbait hedabidetan (denok ordaintzen ditugunak, baina haiek kontrolatzen dituztenak) inoiz ez da argitaratu epai irmoekin kondenatuta dauden EAJko pertsonen zerrenda osoa, ezta desgaituta dauden pertsonen zerrenda eta epaiaren edo gaitasungabetzearen zain daudenen zerrenda ere. Zerrenda hauek aurrean izanda, Ortuzar, Urkullu, Esteban, Egibar, eta abarreko jaunek esango luketena ikusi eta entzun nahi nuke... egiten duten kudeaketa bikainaz.

Baina harrokeria ez da iraganeko kontua. Kanpaina zikin baten ondoren, ez dute herritarrek diotena onartzen jakin. Aznarrekin eta Rajoyrekin hain ondo ulertu izana nabari da, eta horrek arrasto gehiegi utzi ditu. Ez dute zalantzarik izan PPrengana jotzeko Gasteizko alkatetza lapurtzeko, nahiz eta Urtaran jauna alkate izan EH Bilduren eskuzabaltasunari esker. Eta hainbesteko lotsagabekeriari beste adibide esanguratsu bat emateko, Gipuzkoako Batzar Nagusietan, Gipuzkoako herritarrek EAJri emandako zigorraren eta EH Bilduk lortutako arrakastaren ondoren, PPrekin bat egin du berriro, EH Bilduri Batzar Nagusietako lehendakaritza lapurtzeko. Eta ez hori bakarrik, baizik eta Eider Mendoza izendatua izatean EH Bildu mespretxatzeko harrokeria erakusten duela. Eta Durangoko kasuaz zer esan, Carlos Garcia, Bilboko PPko zinegotzia izan zena, Elorrion lurreratu zen, EAJri babesa emanez, EH Bilduri alkatetza kentzeko, eta orain berriro egin du Durangon.

Izan ere, multinazionaletako EAJ alderdiarekin, Petronorrekin (Josu Jon Imazekin, klima-aldaketa ipuin bat dela diosku, erregai fosilak etengabe erretzen jarraitu behar dugula, noski), enpresaburu erreakzionarioenen defentsarekin, 40 urtetik gorako kudeaketa sektarioarekin, pobrezian eta bazterkerian milaka eta milaka pertsona mantentzearekin, harrera eta asilorako transferentziarik nahi ez izatearekin, ehunka pertsona kalean aterperik gabe botata mantentzearekin, alderdi honekin zintzoki herrialde itunik egin al daiteke? Agian datu asko falta zaizkit, baina gaur egun, nik uste dut ezinezkoa dela.

Adi egon gaitezen, Feijoori zenbakiek EAJrekin aukera emango baliote, EAJk zer erabakiko lukeen ikusiko genuke. Esteban jaunak esan zuenez, «ez zaigu axola Estatuan nork agintzen duen, gure misioa Euskadiren defentsa da». Niri, egia esanda, ez zitzaidan gaizki iruditu EH Bilduren bideoa, benetako arriskuaz ohartarazten diguna, eskuin erradikalaren eta ultraeskuinaren benetako mehatxua baita. Horregatik uste dut egokia dela eltxoetatik, zanganoetatik eta euli koxkorretatik ondo babestu behar dugula abisatzea. Esteban jaunak azaldu beharko luke, Gasteizen, Gipuzkoako Batzar Nagusietan eta Durangon EH Bilduri emandako mokokada pozoitsuen ondoren, ez ote den zilegi gero eta demokratagoak izaten saiatzeko babes-krema jartzea. EH Bilduk aurreko hauteskundeetan esan du, eta hauteskunde orokorretan mantendu du, Euskal Herriaren aldeko apustua egiten jarraituko duela, okerren dauden pertsonen ondoan egonez: lanik gabe, kanpora lanera joan behar duten gazteak, miseriazko pentsioekin bizi diren eta Eusko Jaurlaritzak 1.080 euro osatu nahi ez dizkienak, bazterkerian bizi diren gazteak, aterperik gabe bizi direnak, eta abar. Ikusi besterik ez dago EAJren 40 urteko kudeaketan zeintzuk izan diren lehentasunak. Horren guztiaren ondoren, ezin al dira eltxoen mokokadak salatu eta krema demokratiko babeslea eman?

Herritarrek, aurreko hauteskundeetan, abisua eman diete EAJkoei, baina harroputzegiak dira eta baratzea erabat haiena dela uste dute. Izan ere, ia ziur klientelismoa gehien sustatzen eta praktikatzen duen Europako alderdietako bat izateko titulua duten arren, baliteke praktika horrek balio ez izatea. Hori esan dute herritarrek aurreko hauteskundeetan, baina EAJk nahiago du betikoengana hurbildu, Aznar eta Rajoyren ondorengoengana, eta Euskal Herria benetan defendatzen dutenei eta bertan inolako bazterketarik gabe bizi garenoi mokoka aritu. Denok dugu hemen bizitzeko eskubidea, bizimodu duina izateko adina baliabiderekin. Eta Euskal Herri zoragarri honekin kontatzen duenak lortuko du. Askatasun-irrikak ezin ditu mugarik gabe ito ez Petronorrek, ez beste multinazional batzuek, ez enpresaburu aseezinek, ez ustelkeriak, ez sustatzen duten klientelismoak. Garaiz dabiltza. Herriari entzun, idulkitik jaitsi, beste indar politiko batzuekin bat egin, leku guztietan eskuinak borrokatzeko eta gehiengo sozialaren aldeko politikak egiteko. Horrela bakarrik esan dezakete herri honek merezi eta behar duen Euskal Herria eraikitzen laguntzen dutela.