Pertsona askok egunero erabiltzen dituzte sare sozialak, eta sare sozial izenak beste pertsona batzuekin sozializatzeko tresnak direla pentsatzera eramaten gaitu. Izan ere, sare sozialek pertsonen arteko konexiorako tresna gisa saltzen dute euren burua. Nire ustez, pertsona batzuk besteekin konektatu baino gehiago, sare sozialek pertsona batzuk besteekin komunikatzen laguntzen dute; izan ere, konexio hitza, harreman pertsonalen testuinguruan erabiltzean, ulermen eta konplizitate osagai batekin ulertzen dut, normalean senide, lagun edo bikotekide batzuekin bakarrik izaten duguna.
Sare sozialak erabiltzean, erabiltzaileak ez dira beste pertsona batzuengandik hurbilago sentitzen, ez dira ulertuta, lagunduta edo babestuta sentitzen. Izan ere, zenbat eta gehiago hasi sare sozialak erabiltzen, hainbat eta jende gehiagok bakardade handiagoa sentitzen du. Fisikoki gertu dituzten pertsonekin sentitzen duten deskonexioaz gain (bizilagunak, lankideak, gimnasioan aurkitzen dituzten pertsonak, parke berera haurrekin doazen beste pertsona batzuk, kalean edo erosketak egiterakoan aurkitzen ditugun pertsonak…), sare sozialak erabiltzerakoan ere ez dute konexio esanguratsurik aurkitzen beste pertsona batzuekin. Sare sozialek beren burua saltzen dute bakardade-sentimenduaren konponbide gisa, eta kasu gehienetan areagotu egiten dute. Bakardade sentimenduak, ingurukoekin komunikatzeko ezintasuna du bere baitan, nola sentitzen garen azaltzeko ezintasuna, barne osagai bat du.
Gaur egungo gizartean, balioen krisiaz gain, identitate krisia ere badagoela uste dut. Identitate terminoa kontzeptu nahasi samarra dugu, eta, ondorioz, geure identitatearekin nahastuta sentitzen gara. Sare sozialetan, pertsona asko saiatzen dira beren identitatetzat jotzen dituzten ezaugarriekin bat egiten duten beste batzuk aurkitzen (erlijioa, pentsamendu politikoa, generoa, sexua, mugimendu sozialak...), baina gertatzen da jende berdina aurkitzen dutela, baina ez direla erabat konektatuta sentitzen. Agian hori gertatzen da identitatea osagai ezberdin askorekin eraikitzen delako, nahiz eta pertsona askok osagai bakarra aukeratu nahi duten.
Kalean ere, pertsona askok bakarrik harremana izan nahi dute beren burua identifikatzen duten modu berean identifikatzen diren beste batzuekin, eta modu horretan lagunak izan zitezkeen milaka pertsona alde batera uzten dituzte. Bitxia da populazioaren zati handi bat, milaka eta milaka pertsonaz inguratuta hiri edo herri handietan bizi dena, gero eta bakarrago sentitzea.
Eta zertara dator hau guztia normalean sare sozialez ari banaiz?
Argindarra joaten denean, komunikazioak erortzen direnean, inguruan dugun jendea bakarrik geratzen zaigu. Nahasmen eta ziurgabetasun une horietan, pertsona asko lehen aldiz konturatzen dira haien ondoan lagundu nahi dituzten pertsonak daudela, eta, nahiz eta elkar ez ezagutu, elkar ulertu dezaketela.
Orduan osatzen ditugu benetako sare sozialak, gertu ditugun pertsonek osatutakoak. Pentsamendu desberdinak dituzten pertsonak, erlijio desberdina dutenak, jatorri desberdina dutenak, larru kolore desberdina dutenak, kultura desberdinak dituztenak... eta, gainera, batzuetan kultura horiek kontrajarriak dira, baina hala ere hor daude eta lagundu nahi gaituzte. Izan ere, gauza batek batzen gaitu bereizten gaituzten guztien aurrean: denok gara pertsonak.
Sare sozialetan egunero nabaria den gorrotoa ez dator bat zerbait garrantzitsua gertatzen den bakoitzean mundu fisikoan antzematen den elkartasunarekin. Eta ezin da elkartasunik egon maitasunik ez badago. Agian, badago itxaropena gure gizartearentzat. Agian, nahiz eta klase politikoak egunero gizartea banatu nahi duen ikuskizuna eskaintzen digun pertsonak ikusi beharrean botoak ikusten dituztelako, gizartea haiek nahiko luketen baino bateratuagoa dago.
Agian, sare sozialen negozio ereduak berak errealitatearen pertzepzioa desitxuratzen du, gizartearen zati baten alde ilun anplifikatua gizarte osoa balitz bezala erakusteko. Agian guztioi ondo etorriko litzaiguke sare sozial digitaletan denbora gutxiago ematea eta inguruan ditugun pertsonak ezagutzen eta haiekin benetako sare sozialak eraikitzen denbora gehiago ematea.
