Pobreziaren eta gizarte bazterketaren Nafarroako sarekoek parte hartu genuen apirilaren hasieran NUPek antolatutako Gizarte zerbitzuek gizartearen arrisku berriei eman beharreko erantzuna jardunaldian. Bertan, berriro ere, gure erkidegoan diren bazterketa eta pobrezia egoerei eman beharreko erantzunak aldarrikatu genituen.
Nahiz eta Nafarroak estatuko batezbestekoa baino adierazle sozial hobeak izan, pobrezia edota bazterketa soziala jasateko arriskuan dauden pertsonen %18,3ko murrizketak lehentasunezko erronka izaten jarraitzen du. Ehuneko handi horrek, AROPE tasaren osagai guztien goranzko joera kezkagarriarekin batera, gizarte eskubideetan inolako murrizketarik ez gertatzea eskatzen du.
Hori lortzeko, ezinbestekoa da herritar guztien arreta ziurtatzea. Pertsonen eskubideen eta duintasunaren onarpena, batez ere zaurgarritasun egoeran daudenena, bermatuta egon behar da. Tamalez, esparru honetan giza eskubideek duten babes legalaren galera jada larriagotzen ari da desberdintasunak: gizarte bazterketa larriko egoeran dauden pertsona askok ez dute oinarrizko zerbitzu horietarako sarbiderik bermaturik. Legez araudi argi eta zurrunek babesten ez dituztenez, badirudi eskubide horiek erabaki politiko eta, batez ere, ekonomikoen menpe daudela gero eta gehiago.
Duintasunak ez luke zenbakietara soilik mugatzen den kontua izan behar, eskubide horien garapenaren abiapuntua baizik. Ondorioz, horiek murrizteko edozein saiakerak gure aurkakotasun irmoa aurkituko du.
Premiazkoa da lehendik dauden gizarte zerbitzuen multzoa indartzea eta sortzen ari diren gizarte errealitateei erantzuteko baliabide berriak garatzea, gizarteratzeko eskubidea modu eraginkorrean gauzatu ahal izan dadin. Ez dugu erruduntasun amarruan erori behar, ez profesionalek, ezta pobrezia edota bazterketa sozialeko egoeretan dauden pertsonek ere. Egoera horien egiturazko jatorria kontuan hartuta, maniobrarako tarterik ematen ez badiegu, pentsaezina da emaitza positibo esanguratsuak lortu ahal izatea.
Sare gisa, gizarte zerbitzu babesleen sistema baten alde egiten dugu, prebentzio ekintzak lehenesten dituena leheneratze ekintzen gainetik. Ez bakarrik egoera kronifikatuak ebazteko konplexuagoak direlako, baizik eta uste dugulako ez dela beharrezkoa pertsonak saihestu daitezkeen egoera negatiboen eraginpean jartzea. Eta laguntzen dituen pertsonen babes sistema gisa finka dadila, gizartean sortzen ari diren gorroto diskurtsoen aurrean. Beraz, gizarte zerbitzuak erreformatzeko agendaren buru izatea erabakigarria izango da gizarte bidezkoago eta berdintasunezkoago baterantz aurrera egiteko.
