Egutegiz beteta daukat etxea. Ikastolakoa, bankukoa, postariena, su-hiltzaileena, herriko kirol taldearena... Nahi beste. Etxez etxe, iraultza-zerga kobratzen duten komando asko baitago gurean. Beti eskean, bakoitza berean.
Ez dut pentsatu nahi zenbat diru oparitu diogun zakarrontziari. Zenbat txanpon joan zaizkigun pareko bizi-lagunaren kurtso-amaierako mozkorraldian, postarien abenduko soldata-estran, herriko errugbilarien astakeri patologikoan...Ez dut jakin nahi. Jakingo banu, denekin haserretuko bainintzateke. Nire buruarekin, inguruarekin, munduarekin... Ama birjinaz ama birjina, madarikatuz nire erremina. Aurten, ordea, otsailera arte ez sutzea erabaki dut. Bi hilabete lehenago erositako agenda etxera bidaltzen didaten arte. Almazeneko zakarrontzian kabitzen ez dena, nire postontzian eskertu ezineko opari bihurtzen den arte.Gasolina baino errazago sutzen naizela irudituko zaizue. Sututakoan piromano konpulsibo bat naizela. Baina detaileak, gauza txikiak dira. Ez huskeriak.
BIRA. Detaileak
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
