«Gauza hauek, ez». Halako zerbait esaten digu jendeak azokan negua iristen denean edo iristear denean. Tomateak, piperrak, ilarrak, kuiatxoa... asko gustatzen zaizkio jendeari, baina erabat berdeak diren gauzekin arazoak ditugu. Grazia egiten didana, ordea, «hauek gauzok» da. Esateko gogoz gelditzen naiz askotan gauza horiek guztiek ere izena daukatela, eta prestatzen jakinda, gozoak direla. Urte guztian tomatea edo lekak jatea aukera posiblea da guztiontzat. Ez da aberatsa izan behar urrutitik datozen gauzak erosteko, eta horrela baztertu ditugu neguko gauzak. Eta landareak saltzen dizkigutenek ez dute neguko baratza lantzen. Ulertzen ditut. Saltzen ez denez, jaten ez denez, gauza asko ez ditugu landatu ere egiten. Gero iristen dira Asiako azakiak eta denok probatzen ditugu, baina eskarola lisoa ez da ikusten, eta atxikoria gorria ere ez, esate baterako. Letxuga bat bakarra jaten dugu urte guztian: supermerkatu handiei hozkailuan luzeen irauten diena.
Biodibertsitatea galtzen ari gara. Arrazoi asko daude. Monolaborantza da horietako bat. Kontua da monolaborantza ez duela eukaliptoak bakarrik ekarri. Jatorri izenek, kamioien barruan kilometro asko egin beharrak eta begietatik nahi gabe sartzen diguten horrek ere monolaborantza ekarri du. Eta pena ematen du.
BIRA
Neguko baratzea
Iruzkinak
Ez dago iruzkinik
Ordenatu
