Beste behin ere hasi da ikasturtea eta, horrekin batera, jende askok, gaztek zein helduk, aurre egin beharko dio euskarazko testuliburuari ikasgeletan. Beste behin ere hasi da ikasturtea eskola publikoan segregazio klasista izugarria eta baliabide falta handia ditugula, ezin konta ahala ikasle euskaldundu dituen funtsezko erakunde horretan —Euskal Herriko lurren %55 horretan non euskara ofiziala den, gutxienez—. Eta beste behin ere, hainbat helduk ez dute euskaltegian ikasteko laguntza publiko nahikorik edukiko zailtasun ekonomikoei eta kontziliazio arazoei aurre egiteko.
Horrez gain, datorren ikasturtean ere hitzaldiak eta solasaldiak antolatuko dira arrazializatutako pertsona migratuak euskarara nola erakarri eztabaidatzeko, eta haietako zenbaitetan ez da pertsona horietako bat bera ere parte hartzera gonbidatuko. Eta, beharbada, eztabaida horietako batzuetan pertsona horiek Euskal Herrian kolonialismo espainiarra edo frantsesa ezartzen laguntzen dutela aipatuko da.
Deskolonizatzeaz ari garenez, gure herrialdean zapalkuntza sistema arrazista sortu duten politika eurozentristak eta klasistak ere deskolonizatzea ez litzateke sobera egongo. Arazo larria dugu euskararen etorkizunari buruzko diskurtsoek jende migratua seinalatzen dutenean, eta ez, aldiz, jende horri euskara berdintasunean eskuratu ahal izateko baliabideak, laguntzak eta baldintza materialak bermatzen ez dizkion sistema.
Eskubideak —linguistikoak edo bestelakoak— eskuratzeari buruzko edozein eztabaida politikok kontuan izan behar du Euskal Herrian bizi den biztanleriaren zati bati gizatasuna kentzen eta kriminalizatzen duen sistema bat badagoela. Eta euskararen aldeko edozein herri ekimenek, arrazakeriaren aurkakoa ez ezik, eraginkorra ere izan nahi badu, testuinguru desberdinetatik migratutako pertsonen parte hartzea izan behar du. Bertan erabakiak hartzeko, prozesuaren parte izateko. Ez loreontzi bat bezala mahaian egoteko, jakina.
Bestela, fokua «etorkin uholdeetan» jartzen jarraitzen badugu, gora begiratzea ahaztu egingo zaigu. Gure zapalkuntza guztiak datozen lekura, alegia. Euskararen auziaren politizazioa ezin da Euskal Herrian dagoen egiturazko bazterkeriatik bereizi.
