Engranajea

Ez naiz aitona eta ezin jakin noiz egingo nauten bilobadun. Bitartean, hor imajinatzen dut neure burua aita nintzenean alabekin egiten ez nituen lanak bilobekin egiten. Aurreikuspen horien itxaropenez, sentiberago begiratzen diot, seguru asko, aiton-amonen errealitateari. Eta, aitor dut, lehengo batez haserretu ere egin nintzen Espainiako sindikatuek aiton-amonei dei egin zietenean greba egunean bilobarik ez zaintzeko eskatuz. Lehendabiziko aldia da, nik dakidala, sindikatuak aiton-amonekin gogoratzen direla hain ponpox, hain amoros, hain jator itxuran. Jubilatzear daudenekin kezkatzen ez direnik, ez dut esango -sekula ez behar beste-, baina jubilatuta daudenekin, ez: utzi zioten beren parrokiako izateari, jada ez baitute kuotarik ordaintzen.

Gure seme-alabek lan egin dezaten, ekonomiaren gurpil gupidagabeak aiton-amonak ere lanaren engranajera lotu ditu. Huelga egunerako gogoratu dira beraiekin.