Aitaren eguna

Iltzatuta daukat esan zuena, eta ez dakidan leku batetik atera zitzaidan barrea. Benetako barrea. Eta barreak ez du esan nahi ez dela mingarria, egiazkoa, ez dela labanaren formakoa. Maskulinitateen eta zaintzaren inguruko hitzaldia zen; gizonezkoen arduraz, harremanez, proposamen praktikoez ari zen, eta hizlariak zaintza esparru zehatz batera jo zuen: gurasotasunera. Harrigarria iruditzen zitzaion sozialki zer-nolako begirada aldaketa zuen aita bihurtzen zen gizonak; nolabait gizaki onbera, ez-indibidualista, jatorra, are, ia feminista bilakatuko balitz bezala. Hizlariaren ustez, ezin zion bederatzi hilabetez bestearen gorputzean hazitako izakiak halako botere eskerga eman gizonari, eta bereiztea proposatzen zuen: batetik eiakulatzaileak, eta bestetik aitak. Eiakulatzaileek haurraren sortzean euren alea jarri dute, akaso, jaio eta hor egongo dira, baina hizlariarentzat hor egote hutsa ez zen nahikoa aita bihurtzeko. Identitate batetik besterako gakoak erabakitzea ez zegokiola berari, eta horraino esan zuen. Oraindik barretxoa sortzen dit proposamenak. Gaurkoa, izatekotan, izan dadila aitaren eguna.