Donostiako Udalaren jarrera atzerakoia

Iaz boluntario talde batek gaua eman zuen kalean otsailetik apirilera arte, Donostiako La Sirena aterpetxea gutxienez neguan etengabe ireki zedin. Oraingoz, ahalegin horrek ez duela eraginik izan esan daiteke. Urtarrilaren 26an, bost gradutik beherako tenperaturak emanda, La Sirena aterpetxea itxi zuten, eta 100 pertsona utzi zituzten kalean lo egiten.

Itxierak polemika sortu du Donostiako Udaleko gizarte zerbitzuetako arduradunen artean: Aitziber San Roman Gizarte Ekintzako zinegotzi delegatuaren arabera, aterpetxearen itxierak ez zuen turisten etorrerarekin zerikusirik izan; Garikoitz Agote udaleko Gizarte Ekintzako zuzendariak adierazitakoaren arabera, ordea, bai.

Galdera hau da: neguko egunetako tenperatura baxuak jakinda, nola egin ahal izan zen erreserba hori? Udal arduradunek ez dituzte tenperatura erregistroak begiratzen? Hau da, babesten dituztela dioten pertsonen bizitza ez zaie axola?

Dena den, historia makabro honek zerbait positiboa izan du: gobernu taldearen etika eskasaz ohartarazteaz gain, herritarrei herrikide batzuen egoera desesperatua helarazteko aukera eman digu. Izan ere, etxerik gabeko pertsona bat gau hotz batean hiltzen denean, erruaren zati bat tenperatura baxuek dutela, baina beste zati bat, sarritan kalean lo egiten duen pertsona batek jasotzen duen tratu txarrak.

Horregatik guztiagatik, eta udalak laguntzen dituen pertsonen kopuruari buruz eman ditzakeen datuak kontuan hartzea ona den arren, ezin da ahaztu hiriko arazo garrantzitsuenetako bat bete gabe dagoela, La Sirenako aterpetxea izotz-arriskua dagoenean bakarrik irekitzeko edo plaza kopurua 60tik 100era handitzearen adabakia nahikoa ez delako.

Duela gutxi, talde politiko batek gutxienekoen proposamen bat aurkeztu zuen, aterpetxea neguan behintzat irekitzeko, eta oposizio osoak babestu zuen arren, ez zen onartu. La Sirena irekitzeko protokoloen erreformaren aurka bozkatu zutenek, ez ahal dute inoiz beraiek eman nahi ez duten laguntza behar izango!