Eskerrik asko denoi

Bartzelonatik Donostiara etorri nintzen, Keparekin maitemindu bainintzen, eta, garai hartan ulertu ez arren, bikotekideak esan zidan: «Seme-alabekin euskaraz hitz egingo dut». Mehatxutzat hartu nuen, eta, madarikatuz, euskara ikasten hasi nintzen Anarekin. Eskerrak! Izan ere, momenturik egokiena zen, lehenengo seme-alaba jaio zelako eta harekin praktikatzen hasi nintzelako. Anak ni nola motibatu jakin zuen, eta, berehala, euskaran harrapatuta egon nintzen.

Gero, Gurutzerekin, lehenbiziko maila gainditu nuen; Joseba eta Lurdesekin, bigarrena, eta, duela hilabete, Edurne, Karmele eta Pilarrekin, hirugarrena.

Orain, haiei eta senarraren mehatxuari esker konturatu naiz Euskal Herrian euskaraz bizitzea askoz politagoa eta aberasgarriagoa dela.

Anari, Gurutzeri, Josebari, Lurdesi, Karmeleri, Pilarri eta batez ere Edurneri eskerrak eman nahiko nizkieke, ni hain ondo gidatzeagatik. Bihotzez, eskerrik asko!