Gure herria, georgiar herria —ez da medailarik bihotzean jartzeko—, bizirauteko eta askatasunaren alde borrokan dabil, gerraren, indarkeriaren eta diktaduraren aurrean.
Georgiako herria, kultura zaharrenetako bat, bere historian ez da inon aginduaren alde borrokan ibili, baizik eta askatasunarengatik soilik. Europar balioengatik borrokan gabiltza, berdintasunarengatik, justiziarengatik eta duintasunagatik.
Baina borroka hori, mendeetan zehar, Errusiako inperialismoak oztopatu du, eta gaur egun gure herrialdean dagoen de facto agintaldia errusiar indar horren ordezkari da.
Horregatik, Europar Batasunak ez die medailarik eman behar errusiar eraginpeko agintariei, baizik eta Rustaveli etorbidean 260 egun daramatzaten herritarrei, askatasunaren aldeko oihua berreskuratzeko, demokraziaren benetako defendatzaile baitira, torturak, jazarpen politikoak eta zapalkuntzak jasan arren.
Gaur egun Georgian kazetariak jotzen dituzte, adierazpen askatasuna itotzen dute, oposizioko buruzagiak urte luzez kartzelan sartzen dituzte eta gazteen ahotsa hiltzen dute.
Bitartean, Europako zenbait erakundetan, medailak ematen dizkiete horrelako praktiken alde egiten duten edo horiek sustatzen dituztenei.
Hori ez da demokrazia, lotsagarria da.
Georgiarrak europar herritarrak gara, eta zapalkuntza hori ez dugu onartuko. Ez dugu medailarik nahi, duintasunagatik borrokatzen gabiltza.
