Hasieran ikaratu nintzen. Nahikotxo. Hirugarren Mundu Gerraren hastapenetan geundela ematen zuen, Europa osoan arazoak zeudela esaten baitzen. Orain, ikaratuta nago daukagun klase politikoarekin, eta dauden eko-fededun horiekin guztiekin ere bai. Eta zer esanik ez, itzalaldi orokorra Iberiar penintsulan izan eta gero euren iritzia ematen ari diren adituekin, salbuespenak salbu. Hauek guztiak, edo ez dira adituak, edo diruaren morroi fidelak dira, nolabait esateko.
Orain erruduna bilatzen ari gara, bat bakarrik balitz bezala. Barkatu, hau serio da. Demagun azkenean zibereraso bat egon zela. Ez dirudi, baina tira, hipotesia onartuta ere, orain mundu guztiak ikus dezake energia berriztagarriek itzalaldiak eragin ditzaketela sarea egokitu ezean, eta hau ez da hain erraza. Eta, hala ere, instalazio eolikoak eta fotovoltaikoak jartzen ari gara nonahi, adibidez, eta, gainera, gehiago instalatu nahi ditugu, errentagarriak izan ala ez, eta sor ditzaketen arazoak kontuan hartu gabe; eta horretarako, argudio ideologiko ahul eta erabat antzuak ematen ditugu.
Baina elektrizitatearen eta termodinamikaren legeak ez dira demokratikoak, ez iritzizkoak. Baina agian orain aldaketak egon daitezke hainbat burutan, eta itzalaldiak argi pixka bat ekarri.
